advertentie

zondag 29 september 2013

Weekblog week 39 - 2013 (22 t/m 28 september)


Het blijft in de familie. De hondsroos is ook familie van de aardbei, dus deze struik in het wild ga ik ook nog even van een aantal rozenbottels ontdoen. Dat is ter compensatie van de aardbeien die de merels op hebben :-)


Mooie poezelige parelstuifzwammetjes. Ik plukte er een maaltje van bij elkaar en at ze heerlijk op, in roomboter gebakken met knoflook, zout en peper


Nog steeds hangen er enkele aardbeien in de buitenlucht. Deze zijn van het aloude doordragende ras Ostara. Een leuk en makkelijk ras voor mensen thuis, in de tuin of op het balkon.


Het is nu ook een beetje druiventijd op de Aardbeienacademie. De blauwe exemplaren zijn inmiddels verwerkt tot druivenjam in twee varianten.


Van de eerste oogst van onze afgelopen voorjaar aangeplante appelboompjes hebben we samen met wat in het wild geplukte meidoornbessen een lekkere chutney gemaakt. Die smaakt voortreffelijk bij een goed stuk brie of bij paté hebben we al gemerkt.


Eerlijk gezegd voelt het als een soort zonde dat ik vijf weekblogs heb overgeslagen. Zo'n lange blogvakantie heb ik nog nooit gehouden. Overigens de langste gewone vakantie heeft ook niet langer geduurd dan een week en die was alweer ruim vijf jaar geleden. Deze maand ben ik lekker veel rond huis bezig geweest om van alles op de Aardbeienacademie op te knappen. Dit wordt nu eindelijk eens een jaar dat de heg op tijd geknipt is, dat het onkruid tussen de klinkers grotendeels verdwenen is en dat er links en rechts een deur geverfd is. Niet te vergeten al dat niet op aardbeien lijkend fruit wat hier al vele jaren groeide, maar wat meestal rottend onder de boom geschonken werd aan wespen, vogels en pieren. Dit jaar hebben we het allemaal verwerkt of gaan dat nog doen.

Pruimenjam, peren op siroop, courgettecompôte, druivenjam, groene walnoten als likeur, gekonfijt op suikersiroop en ingemaakt als pickles. Heerlijk ontspannend werk is dat plukken en verwerken van al dat spul wat we ooit vol goede bedoelingen geplant hebben. Nu we dan toch een groter assortiment van eigen bodem hebben, laten we onze winkel ook buiten het aardbeienseizoen gewoon open. We kregen zelfs nog bezoek van een paar Kosovaarse dames die in het kader van een ontwikkelingsproject in Nederland waren. Ze zijn in Kosovo bezig een soort zelfvoorzieningsproject op te zetten. Daar groeit ook van alles en als ze weten hoe ze het allemaal kunnen conserveren, kunnen ze er het hele jaar van eten. Raar eigenlijk dat ze dit soort simpele dingen allemaal nog moeten leren. Blijkbaar een serieus ontwikkelingsland en relatief toch zo dichtbij.

Als ultieme vorm van ontspanning heb ik het wildplukken ontdekt. Het is niet bedoeld om de bossen en velden leeg te roven, maar om na een boswandeling van enkele uren thuis te komen met een tasje vol dingen die we nog nooit gegeten hebben is best bijzonder en spannend. Ik heb gemerkt dat ik tijdens zo'n wildplukwandeling nauwelijks ergens anders aan kan denken dan aan wat ik zie groeien. Niet alles durf ik te plukken en zeker niet te eten. Vandaag zag ik enkele pikzwarte paddenstoelen met hier en daar een wit stipje. Ze stonden verscholen in een soort hol onder de stronk van een omgevallen boom. Daar moet de heks wonen dacht ik nog. Maar gisteren kwam ik thuis met mooie parelstuifzwammetjes met een radijsachtig geurtje eraan. Of die biefstukzwam van vorige week, geplukt van de voet van een stervende eik. Maar ja, paddenstoelen plukken kan ook een hachelijke zaak zijn. Daarom trek ik soms op met gelijkgestemden, volg ik de facebookgroep Eetbare wilde Planten, waar ook veel kennis gedeeld wordt over paddenstoelen hoewel paddenstoelen geen planten zijn. Overigens vinden ze het hier thuis niet erg als ik een maaltje vreemde paddenstoelen in mijn eentje opeet.....

Afgelopen week zat er nog een feestelijke dag tussen. Onze oudste zoon Jeroen was afgestudeerd aan de universiteit in Wageningen. Precies vijf jaar nadat hij daar aan de studie begon is hij nu levensmiddelentechnoloog. Het viel me op dat minstens de helft van de studenten die tegelijk afstudeerden, van Chinese afkomst zijn. Leuk zo'n diploma-uitreiking met enig ceremonieel vertoon van professoren in traditioneel professoren-tenue. Jeroen is nu druk aan het solliciteren, dus even afwachten hoe snel hij aan de bak mag. Ondertussen kan hij nu mooi thuis nog even meehelpen schilderen en schoffelen, om maar wat te noemen.

Aangezien mijn auto zes weken geleden ontploft is en het probleem nog steeds niet is opgelost, nam ik eens de trein. Af en toe zorgt de Speakers Academy ervoor dat ik ergens als spreker mag optreden en afgelopen donderdag was er een Speakers Corner netwerkavond op hun thuisbasis in Rotterdam. Ik ging erheen om de mensen die de boekingen verzorgen eindelijk eens in het echt te ontmoeten. Natuurlijk kwam ik er ook een flink aantal collega-sprekers tegen waar eens mee van gedachten gewisseld kon worden. Heel nuttig en vanwege de heerlijke wijn heb ik ook geen spijt gehad dat ik met de trein gegaan was.

Zo, het blogseizoen is bij deze weer geopend. Komende maand probeer ik weer veel dingen op de rit gaan te zetten. Volgend jaar moeten we toch weer eens kunnen vlammen. Plannen genoeg in elk geval!

Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,
groeten van Jan

P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof je thuis bent op ons aardbeienbedrijf!


zondag 15 september 2013

BLOGPAUZE

Het is hier nu al enkele weken oorverdovend stil
Nee, ik lig niet op het strand met een zonnebril

Om zichzelf niet te killen
Moet deze blogger even chillen

Op 29 september ben ik hier weer van de partij
Dan zitten we weer lekker in het herfstig jaargetij