advertentie

zondag 27 november 2011

Weekblog week 47 - 2011 (20 t/m 26 november)


Na mijn presentatie over 'vernieuwend ondernemerschap' werd ik nog even aan de tand gevoeld. Dat viel overigens reuze mee.


Bezig aan mijn presentatie tijdens het Ondernemend Café bij HAS Den Bosch


Een pot met Elianny planten in herfstkleur. Van deze planten zijn afgelopen zomer al flink wat lekkere vruchten geplukt. Volgend seizoen geven we ze nog een herkansing. Tot begin april gaan ze de vriescel in bij 1 graad onder nul.


Een Lambada plant ziet er nu wat minder rooskleurig uit, maar dat komt volgend jaar weer helemaal goed met ze. Eind mei 2012 verwacht ik hier, onder de blote hemel, lekkere aardbeien van te plukken.


Collega aardbeienteler Frits Vriend uit Benningbroek siert de Trotse Tuinders Kalender 2012 als Adonis. Behalve Frits laten nog 11 andere tuinders zich van hun beste kant zien.
De kalender is te bestellen via info@trotsetuinders.nl, maar het betreft een limited edition, dus wees er snel bij!



Tsjonge, wat was het mooi weer afgelopen week om de aardbeiplanten in te pakken. Met 's morgens net enkele graden boven het vriespunt is het echt ideaal. Ik zou het bijna jammer gaan vinden dat we nog zo weinig planten hebben staan in vergelijking met voorgaande jaren. Maar ja, we hebben vorig jaar rond deze tijd een beslissing genomen die deze consequentie met zich meebracht. Poeh, waar is de tijd gebleven? Het eerste jaar na de grote klap zit er al weer op.

Het oprichten en vormgeven van de Aardbeienacademie was wel het grootste karwei in het afgelopen jaar, hoewel er nu nog veel van wat er uitgedacht werd onzichtbaar is. Als de aardbeiplanten allemaal in de vriescel zitten ga ik daar weer mee aan de slag. Komende week verschijnt de negende Nieuwsbrief van de Aardbeienacademie, met daarin alweer een volgende mijlpaal waar de laatste maanden hard aan gewerkt is. Psst.., nog niet verder vertellen, maar als je nieuwsgierig bent, kijk alvast maar even... en zoek de nieuwigheid. Er moet nog wel iets aan gesleuteld worden de komende tijd (tips zijn welkom). Het assortiment normaal dragende aardbeiplanten wat ik voor studenten beschikbaar heb is in ieder geval fors uitgebreid. In het voorjaar komen daar dan nog de doordragende rassen bij. Nooit, nee nooit zal een aardbei nog zomaar een aardbei zijn voor degenen die een assortiment aardbeirassen op hun balkon of terras telen.

Aardbeienacademie studenten kunnen in 2012 vanaf eind mei tot oktober aardbeien plukken als ze dat willen. Daar ga ik ze dan uiteraard weer bij helpen. Mooi was het eerste studiejaar ook dat de studenten elkaars aardbeikunsten lieten zien. Behalve dat ze zo van elkaar leerden, heb ik er als oude rot in het vak ook nog iets van opgestoken. Bijvoorbeeld dat kippengrit prima spul is om de slakken van je aardbeien af te houden. En dat blauw vogelnet beter is dan zwart vogelnet. Blauw zien vogels blijkbaar beter, zodat ze er niet zo snel in verstrikt raken.

Donderdag was ik bij de HAS in Den Bosch (Hogere Agrarische School). Ik mocht er een presentatie komen geven over vernieuwend ondernemerschap. Over of je de uitdaging aangaat door het geheel anders gaan te doen, of dat je in je bekende vertrouwde cirkeltje blijft ondernemen. En dan natuurlijk over het hoe en waarom en over het leergeld dat ik betaald heb. Leuk vond ik het dat mijn eigen bankman ook een van mijn toehoorders was. De reacties na afloop gaven me een warm gevoel, net als enkele weken geleden in Portugal waar ik ongeveer hetzelfde verhaal mocht vertellen.

Om de paar maanden wordt bij HAS Den Bosch een Ondernemend Café georganiseerd. Het viel me op dat de verscheidenheid onder de 150 bezoekers erg groot was en de sfeer ideaal om te netwerken. De Topklas Ondernemers, dat zijn HAS-studenten die tijdens hun afstudeerjaar al een bedrijfje op aan het zetten zijn kregen de gelegenheid een pitch te geven over hun plannen. Natuurlijk hebben die jongens en meisjes partners en meedenkers nodig om hun plannen te laten slagen. Het was gaaf om te zien hoeveel bereidwillige mensen daar die avond rondliepen. Ik ga volgende keer weer denk ik. Er valt altijd wat te halen.

Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,
Groeten van Jan

P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof je thuis bent op ons aardbeienbedrijf!

zondag 20 november 2011

Weekblog week 46 - 2011 (13 t/m 19 november)


Op de open dag van de universiteit in Wageningen mocht onze Strawberrytree de stand van de studierichting Plantenwetenschappen opfleuren. Verschillende grondleggers van onze moderne aardbeienrassen hebben daar hun studie gevolgd.


Zo gezellig zitten de aardbeienplanten hun winterslaap uit. Lekker bij elkaar in kratjes in het aardbeiplantenhotel


Een paar weken nadat de planten naar het plantenhotel zijn verhuisd, zijn ze aan elkaar vastgeklonterd tot een blok ijs.


Aan de kleur van de planten kun je goed zien dat ze aan de winterrust begonnen zijn. Het ene ras verkleurt sneller dan het andere. Links is Korona, rechts is Lambada


Met het mistige donkere weer en de ondanks dat het met flinke nachtvorst hier is meegevallen, toch vrij koude nachten, komt het inpakken van de aardbeiplanten nu dichtbij. Komende week gaan we er aan beginnen. De planten lijken me voldoende in rust en dat zie je onder meer aan het snel verkleuren van de bladeren. De aardbeiplanten mogen aan hun winterslaap beginnen en ze worden pas weer wakker gemaakt als ik dat wil. Bij één graad onder nul vriezen we de plantjes in, netjes verpakt in kratten met daarin een plastic zak. Die zakken zijn van kunststof, maar van zodanige kwaliteit dat de planten rustig door kunnen gaan met ademhalen. Hoewel een volle krat planten binnen enkele weken veranderd is in één grote ijsblok, blijven de planten gewoon in leven.

Voor de planten moet het vast en zeker voelen als een soort verblijf in een vijfsterren hotel. Er mag ze aan niets ontbreken, zodat ze na het ontdooien weer vrolijk verder kunnen gaan groeien. Een en al verwennerij voor de aardbeienplanten die mij en mijn studenten aan de Aardbeienacademie daarvoor straks hopelijk rijkelijk belonen. Bijkomend voordeel van het plantenhotel is dat we de wekker niet voor alle planten op hetzelfde tijdstip hoeven te zetten. Door de wake-up call op verschillende tijden te plannen is de oogst gedurende een heel jaar te spreiden. Het is geen probleem om planten op deze manier zelfs negen maanden onder zeil te houden.

Afgelopen week ben ik druk bezig geweest met de Aardbeienacademie. Achter de schermen van de website is ook heel hard gewerkt door Paul en Nique. Inmiddels staan er alweer een nieuwe gastcolumn van QQQ en een lekker recept van Helma op de website. Het grootste werk zit hem in de nieuwe Campuswinkel en de inschrijfpagina voor studenten. We zijn er al een hele tijd mee bezig en eerlijk gezegd heb ik onderschat hoeveel werk het is. Het wordt wel erg gaaf vind ik zelf. Als dat allemaal klaar is gaan we met de volgende fase aan de gang. Met name met de dingen die we de afgelopen tijd samen met het Pop Up Lab bedacht hebben.

Gisteren zijn we met zoon Paul naar de open dag van de universiteit in Wageningen geweest. Hij staat nu voor de keuze wat hij wil gaan studeren. Onze oudste zoon Jeroen studeert al voor het vierde jaar Levensmiddelentechnologie in Wageningen en het studeren daar spreekt ook zoon drie in de rij aan. Een beetje op aandringen van mij hebben we ook de presentatie van de studie Plantenwetenschappen bijgewoond. Terwijl de geïnteresseerden voor de studie Levensmiddelentechnologie niet genoeg hadden aan twee collegezalen en dan nóg met de benen buiten hingen, was het bij Plantenwetenschappen relatief stil. Of het niet sexy genoeg is of wat dan ook, er is iets mee waardoor die collegezalen ook niet uitpuilden. Overigens schijnt de belangstelling voor deze studierichting de laatste jaren weer iets toe te nemen. Het zou mij een leuke studie lijken, maar wie ben ik? Planten zijn wel de basis van alle levensmiddelen en nog veel meer dan dat. Nou, dan ga jij toch Plantenwetenschappen studeren', zei onze zoon.

Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,
groeten van Jan

P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof u thuis bent op ons aardbeienbedrijf!

zondag 13 november 2011

Weekblog week 45 - 2011 (6 t/m 12 november)


Ik ben trots op de aardbeiplanten die ik afgelopen najaar gekweekt heb. Dit exemplaar is er eentje van het ras Korona. Echt een supergoeie aardbei voor studenten van de Aardbeienacademie


Hier in Lissabon is het nu tijd voor gepofte kastanjes. Seizoensproducten kun je zo dus ook aan de man en vrouw brengen. Waarom zie je dat in Nederland zo weinig of helemaal niet?


Ik heb me in Évora in Portugal ook aan de hete gepofte kastanjes gewaagd. Echt wel een delicatesse vond ik. Lijkt me ook gezonder dan frietjes met mayo of oliebollen. Frietkotten kwam ik daar overigens niet tegen, uitgezonderd McDonalds die ook daar de mensen probeert te verpesten



In dit hotel in Évora mocht ik op uitnodiging van de Nederlandse ambassade in Portugal een presentatie houden met als titel: 'Networking & Co-creating across your own boundaries'


De jonge aardbeiplanten zitten voorlopig veilig onder de geperforeerde folie. Zo lopen ze geen schade op van enkele graden vorst. Over een paar weken mogen deze planten de vriescel in bij 1graad onder nul.


Ik zou nooit op de gedachte zijn gekomen van 'hee, laat ik eens een dozijn hete gepofte en puur naturelle kastanjes kopen', als me die als een stoomboot rokende straatkarretjes niet waren opgevallen. In het mooie stadje Évora in Portugal liep ik er tegenaan en ik kon de verleiding niet weerstaan. Nou zijn er wel meer soorten verleiding die ik niet kan weerstaan, net als iedereen denk ik, maar zonder verleiding verkoop je niks. Net zoals die 'per ongeluk' foute Hema taartenactie, die misschien wel echt per ongeluk was, maar desalniettemin de Hema een mega free publicity heeft bezorgd. Op die paar taarten na dan, die ze gratis hebben moeten weggeven, maar dat weegt niet op tegen de credits die ze door het 'foutje' gekregen hebben.

Of nog recenter, eentje van gisteren. Die nieuwe nationale Sinterklaas, een alias van de roemruchte aso Kees Flodder, die geheel 'per ongeluk' en nonchalant zijn mijter achterstevoren op zijn hoofd had staan. Binnen de kortste keren had iedereen het erover en was de mijter een trending topic op twitter. Allemaal voorbeelden van authenticiteit en mits er een paar wakkeren rondlopen die de kat de bel aanbinden sta je volop in de aandacht. Met origineel zijn kun je de aandacht trekken. Doodgewoon zijn en doen valt niet meer op. Doodgewone dingen vallen amper op, maar die koop je omdat je dat op de automatische piloot doet en ze nodig hebt, maar je raakt er niet van in extase, om het maar een beetje overdreven uit te drukken.

Die straatkarretjes, dat kan toch ook met andere seizoensproducten dacht ik direct toen ik ze zag. Dat zal in Portugal wellicht ook wel de gewoonte zijn, maar waarom vallen dat soort presentaties mij in Nederland zo weinig op? Het zal vast wel een hoop bureaucratie zijn waar je mee te maken krijgt en afgunst van anderen die weer een bedreiging zien voor hun eigen toko. Ik weet zeker dat er heel wat meer aardbeien gegeten zouden worden als die zomerkoninkjes ook werkelijk gepresenteerd zouden worden, zoals ze dat verdienen: als een impulsproduct.

Ik was dus in Portugal, afgelopen week. Nou ja om iets preciezer te zijn, anderhalve dag. Ik was door de Nederlandse ambassade gevraagd om een lezing te komen geven voor geëmigreerde Nederlandse boeren en tuinders en onder andere Portugese vertegenwoordigers van de overheid. Zo gezegd, zo gedaan dus. De Nederlandse ambassadeur in Portugal Henk Soeters was ook een van mijn toehoorders, evenals natuurlijk de Nederlandse landbouwattaché Sylvia Deepen die mij had uitgenodigd. We hebben de avond voorafgaand al heerlijk met elkaar zitten keuvelen onder het genot van een glas port, want dat drink je in Portugal. Ik was in korte tijd veel meer te weten gekomen over Portugal dan ik al wist. Dat de bureaucratie daar nog veel erger is dan hier, dat Portugezen door de eeuwen heen een zeer multicultureel volk zijn geworden en dat de communistische inslag van decennia geleden nog steeds ingebakken zit in veel mensen.

Het was de eerste keer dat ik in Portugal was. Bovendien was het de eerste keer dat ik in het buitenland een presentatie heb gehouden. En last but not least was het de eerste keer dat ik een presentatie in het Engels heb gedaan. Alles bij elkaar was het dus een mooie, maar ook flinke uitdaging voor me.

Mijn verhaal ging over hoe je door jezelf als ondernemer in verschillende netwerken te manoeuvreren en samen te werken met gelijkgestemden heel nieuwe dingen kunt realiseren. En daarnaast dan hoe je daar de consument bij kunt betrekken, zodat die zich er ook direct bij thuisvoelt, meedenkt over de business en ambassadeur wordt. Ik heb ook vooral de nadruk gelegd op de knowhow van de Nederlandse bedrijven en kennisinstellingen, waarvoor emigranten een ideale uitvalsbasis kunnen zijn om nieuwe business in den verre mee op te zetten. En dat dan natuurlijk met profijt voor henzelf, voor de regionale economie en voor het Nederlandse bedrijfsleven. Ik ging met een erg goed gevoel weer huiswaarts. Ik kreeg haast een aardbeienkleur van de reacties op mijn presentatie daar. Laat ik al die andere landen waar Nederlandse geëmigreerde boeren en tuinders wonen dan ook maar even doen, schoot er door mijn hoofd. Zou wel gaaf zijn trouwens.

Terug op Schiphol dwaalden mijn gedachten al gauw weer af naar de aardbeiplanten. Er was flinke nachtvorst op komst, dus werk aan de winkel. Inmiddels is ook dat klusje alweer geklaard.

Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,
Groeten van Jan

P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof u thuis bent op ons aardbeienbedrijf!

zaterdag 5 november 2011

Weekblog week 44 - 2011 (30 okt t/m 5 nov)

Ik hoorde deze week dat de Strawberrymob van 2010 het begin is geweest van een intensieve samenwerking tussen Foodlog, Urgenda en de Youth Food Movement. Leuk om te horen!


Mijn vader is razend enthousiast over de Tuinderstroonrede. In zijn arbeidszame leven was hij een gedreven tuinbouwbestuurder. En gedreven is hij nog. Hij doet mee met de discussie op Foodlog


Afgelopen maandag was de Strawberrytree present bij Seats 2 Meet in Utrecht, tijdens een diner met daarbij aangeschoven de Amerikaan Joe Pine


Productschap Tuinbouw voorzitter Agnes van Ardenne nam deze week de eerste Trotse Tuinders kalender in ontvangst op de Horti Fair. Complimenten voor de dames en de fotograaf Henk Bouwman



Het is toch eigenlijk best raar dat het nu nog steeds weer is om het terrasmeubilair buiten te zetten. Ik kan me nog een eerste week van november herinneren dat er een pak sneeuw lag en dat het een graad of acht vroor. Nu staan verschillende rassen aardbeiplanten volop te bloeien terwijl dat helemaal niet de bedoeling is. Die bloemen worden dit jaar echt geen aardbeien meer en vriezen nog wel dood. Overigens zijn de planten wel zo goed gegroeid dat er waarschijnlijk nog meer dan genoeg bloemen voor volgend jaar overblijven. Gelukkig maar, want zonder bloemetjes komen er ook geen aardbeien.

De Horti Fair is inmiddels weer achter de rug. Ik heb er twee hele dagen vertoefd en nog zelden zo'n goede sfeer meegemaakt als dit jaar. Voor de stands met techniek ben ik er niet geweest, want ik heb de komende tijd weinig materieels te investeren, hoewel die stands wel voor een inspirerend decor zorgen natuurlijk. De gelijkgestemden die ik op zo'n beurs tegenkom, spreken mij persoonlijk meer aan. Er was overigens ook genoeg te beleven. Een leuk evenementje was de presentatie van de Trotse Tuinders kalender. Enkele twittervrienden van me kwamen in het voorjaar op het idee om in deze tijd van veel negativiteit in de tuinbouw met iets positiefs te komen. Uiteindelijk is er met veel vrijwilligerswerk een mooi product ontstaan wat op de Horti Fair gepresenteerd is. Hulde voor deze mooie samenwerkers. Ik heb er maar direct eentje gereserveerd, al is het maar omdat mijn aardbeienvriend Frits Vriend de kalender siert in de maand mei.

De presentatie van de Tuinderstroonrede was ook een evenement waar ik bij was. Ook weer een initiatief van een club vrijwilligers die hart hebben voor de tuinbouw en voor goed eten. Je moet hem zelf maar even lezen en er op reageren als je wil. Ik ben zeer benieuwd naar het vervolg ervan en volg het initiatief dan ook op de voet. Grappig is dat mijn vader van bijna 82 nu ook meedoet in de discussie op internet. Nadat ik hem de geprinte versie van de tuinderstroonrede had laten lezen werd hij enthousiast. Voor hem is het vooral leuk om de herinneringen van vroeger op te halen. Hij weet wel waarom het fout gegaan is met de tuinbouw.....

Normaal gesproken ga ik maar een dag naar de Horti Fair, maar aangezien ik een tijdje terug een grote mond gehad heb tegen de directeur van de Horti Fair, Frans-Peter Dechering, moest ik nu wel twee keer. Een aantal maanden geleden werd mijn interesse gewekt voor het Horti Congress, maar schrok nogal van de 295 euro die bezoekers moesten betalen. Ik stuurde een paar tweets naar Frans-Peter met de boodschap dat wij, arme tuinders dat niet kunnen betalen en dat er waarschijnlijk meest stropdassen in de zaal zouden zitten. Om mij te overtuigen van mijn ongelijk hebben we een leuk dealtje gesloten.....Dus ik zat bij het congres. Met voornamelijk stropdasmensen....... Maar eerlijk is eerlijk, ik heb zeker wel interessante dingen gehoord, waar tuinders op termijn de vruchten van zouden kunnen plukken. We hebben afgesproken dat we het samen nog eens gaan evalueren. Ik word zijn ambassadeur :-)

Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,
groeten van Jan

P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof u thuis bent op ons aardbeienbedrijf!