Weekblog week 44 - 2010 (31 okt t/m 6 nov)

We zijn met ons nieuwe product in wording Volsmaakt doorgedrongen tot de finale van De Smaak van Nederland 2010. Leuk is dat we het mogen opnemen tegen andere smaakkanjers zoals onze versvrienden www.tas-toeambachtelijk.nl en www.honingtomaten.nl

Door het kiezen van andere rassen, zoals deze Darselect kunnen we lekkerder aardbeien op de keukentafel krijgen, maar soms, omdat ze minder vatbaar zijn voor schimmels ook iets doen aan verkleining van de kans op residuen. Het telen van deze rassen levert wel een hogere kostprijs op en jammer genoeg is dat risico nog steeds moeilijk te delen met supermarkten

De aardbeiplanten krijgen al een beetje herfstkleur. De tijd breekt al weer bijna aan om ze in te vriezen.

De schuren zijn afgelopen week weer eens opgeruimd. Mooi werk als het klaar is

Over een week of drie zullen we aan het inpakken van de aardbeiplanten kunnen beginnen. Aan de kleur van de planten te zien beginnen ze al te denken aan een winterslaap. Op het moment dat ze in rust zijn is het moment aangebroken om ze in de vriescel op te slaan, bij 1 graad onder nul. Op deze manier kunnen we de winter voor de planten zo lang laten duren als we zelf willen. 9 maanden opslaan is geen enkel probleem voor een aardbeiplant. Als ze in mei of zelfs augustus ontdooid worden en direct daarna weer geplant, groeien ze als een speer weg alsof ze even op vakantie zijn geweest. Met het invriezen houden we de planten dus een beetje voor de gek. Zo kunnen we met dezelfde aardbeirassen de oogst over een heel lange periode spreiden.
.
Leuk was het dat we met ons product in wording Volsmaakt, afgelopen week zijn doorgedrongen tot de finale van De Smaak van Nederland. Een soort Popstars of X-Factor, maar dan voor het lekkerste nieuwe product van Nederland. Volsmaakt, eigenlijk een soort 'opnieuw uitgevonden vers' moet nog even een finishing touch krijgen voordat het op de markt komt, maar dan zal er ook echt iets vernieuwends staan. Ik kan haast niet meer wachten op de introductie. Op 30 november weten we wie de wedstrijd gewonnen heeft. Drukke dag dan, want ook bij TEDxAmsterdam ontbreken we dan niet.

Op gezette tijden verschijnen er berichten over hoe het gesteld is met de aanwezigheid van residuen van stofjes die niet thuis horen op groenten en fruit. Balen is dat altijd weer en deze week was het dus weer zover. De Nederlandse Voedsel en Waren Autoriteit had zijn jongste bevindingen gepresenteerd en dat is dan voor clubjes als Milieudefensie en het tv-programma Radar weer een leuke aanleiding om de boel eens uit zijn verband te rukken en hun bestaansrecht te bewijzen.
.
Kwalijk is dat ze geheel ten onrechte de Nederlandse aardbei daarbij in een kwaad daglicht gesteld hebben op basis van verkeerd geïnterpreteerde informatie. Over wat we als telers van deze laster vinden en de reacties erop van anderen, zie dit verhaal op Foodlog. We zijn en we blijven toch kwetsbaar voor negatieve berichtgeving. Tja, kunnen we er iets aan doen? Ja ik denk het wel.

Loop de lijst met gevonden residuen maar eens na en dan zie je dat die residuen wat Nederlandse aardbeien betreft allemaal onder het wettelijke maximum toegestane niveau zitten. Niks aan de hand dus, maar als je wat dieper gaat zoeken dan zie je dat het vaak dezelfde middelen zijn die nog een remspoortje hebben achtergelaten. Ook al is het allemaal nog binnen de wettelijke normen, ik zou toch eens gaan kijken of we die middeltjes niet weg kunnen laten. Of uit eigen beweging een langere dan toegelaten veiligheidstermijn in acht nemen. Of proberen het bewuste middeltje te vervangen voor een ander middeltje wat misschien sneller afbreekt.

.

Het zijn bij aardbeien vaak de schimmelbestrijdingsmiddelen waarvan een zeer miniem, maar desondanks toegestaan restje teruggevonden wordt. Meeldauw en vruchtrot zijn dan meestal de kwaaltjes waartegen die middelen ingezet zijn. Bekend is dat het meest geteelde aardbeienras in Nederland in bepaalde periodes nogal gevoelig is voor meeldauw. Er zijn ook rassen die dat probleem een stuk minder hebben. Helaas leveren die andere rassen meestal veel minder kilo's product op en hebben de aardbeien daardoor dan een hogere kostprijs. Jammer genoeg is het zó ontiegelijk moeilijk om het risico van het kiezen voor andere rassen en innovatie op het gebied van duurzaamheid te delen met de retail. Uiteindelijk wint toch weer de laagste kostprijs en zo wordt het verbeteren van de wereld wel heel hard afgeremd.

.

Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,

groeten van Jan

.

P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof u thuis bent op ons aardbeienbedrijf.