advertentie

dinsdag 3 november 2009

Krak

Sprinkhanen, meelwormen en buffelwormen heb ik vorige week mogen eten. Je kon er niet omheen, ze zaten in alle gerechten die we kregen voorgeschoteld. Gewokt met groenten, verstopt in de gehaktballetjes en bovenop de quiches die als borrelhap geserveerd werden. Zelfs bij een achteloos achterovergedrukte bonbon die binnen graaibereik lag ging het van “krak”, meelwormen dus.

Syntens was de organisator van het evenement Proeven van Creativiteit, waarbij o.a. 12 teams van ondernemers en ontwerpers met elkaar de strijd aangingen voor de Design Pressure Cooker. In één dag tijd een compleet concept uit de grond stampen was de bedoeling. Enthousiast waren de deelnemers met elkaar aan de slag met hun vaak op het oog en qua smaak niet bijzondere basisproducten. Maar om hun product echter zó te verpakken en er vooral een zichzelf verkopende beleving rond te creëren, dat was de uitdaging waarvoor iedere deelnemer zich gesteld zag staan. Interessante concepten met paddenstoelen, kamelenmelk en de winnende jetlag-voorkomende vliegtuigvoeding –ja het schijnt te kunnen- zagen het levenslicht.

De volgende dag zat ik ’s morgens om 11 uur alweer aan de oesters met Zeeuwierjenever, van bij elkaar getwitterde collega-ondernemers met een belevingsproduct. Zeewier met een u ertussen, want bedacht door de twitterkampioen het Zeeuwse Meisje van de Slijterij. Eerst sloeber je een oester naar binnen en om hem toch een beetje thuis te laten voelen in je buik verdrink je hem in de jenever van zeewier. Voor deze gelegenheid was de jenever natuurlijk geserveerd in de lege oesterschelp. Lekker joh!!

Een oester is niet bepaald het knapste beest wat je bij de visboer zult aantreffen en zeewier is zo’n beetje het onkruid van de zee. Van die insecten zou je over de nek kunnen gaan, alleen al als je er aan denkt ze te moeten eten. En toch at iedereen volop en met smaak van die insectenhapjes en als de oesterman op feestjes rondloopt is het altijd een daverend succes.

Volgens mij zit het geheim in een stuk spanning en stoerheid dat die producten teweegbrengen. Maar ook het smeuïge verhaal erachter en de authenticiteit.

Groenten en fruit missen die spanning, het is niet stoer om aan een prei te zuigen en authenticiteit is ook schaars in het AGF-schap. Echt smeuïg kun je de verhalen over voedselveiligheid, energiebesparing en computergestuurde teelt nou ook niet echt noemen. Daar verleid je in ieder geval geen consumenten mee.

Kunnen we die 900.000 euro die het Productschap Tuinbouw uittrekt om te gaan verbrassen aan het volschrijven van een paar marktonderzoekrapporten niet beter besteden? Bijvoorbeeld aan het ondersteunen van individuele ondernemers in de tuinbouw voor het creëren van spannende, stoere en authentieke maar uitrolbare concepten met een smeuïg verhaal.