advertentie

zondag 31 juli 2011

Weekblog week 30 - 2011 (24 t/m 30 juli)

Een aardbeienvlaai maken is zo gebeurd, als je de spullen hebt. Behalve lekkere kleine aardbeien gebruikte onze dochter Sabine een prefab vlaaibodem en een half potje Lemon Curd als plakmiddel. We hebben het helemaal compleet gemaakt met wat likjes chocoladesaus en een dot slagroom.

In ons aardbeienveld zijn twee brutale hazen actief. Behalve dat ze het gebruiken als leuk speelterrein maken ze er een sport van om van zoveel mogelijk Eve's Delight aardbeien een hap te nemen. Andere rassen laten ze gelukkig voor wat ze zijn.

De eerste plantjes voor studenten aan de Aardbeienacademie worden alweer opgekweekt. Over enkele weken zijn ze leverbaar, al flink geworteld in een pot.

De overvloedige regen van de laatste week heeft af en toe gescheurde vruchten opgeleverd. Die belanden dus in ons product Volsmaakt. Hoewel gescheurde vruchten slecht te bewaren zijn, smaken ze als de allerbeste.

Binnenkort is de nieuwe campuswinkel van de Aardbeienacademie online. Behalve verschillende rassen aardbeienplanten en aardbeienjamproducten zullen ook deze kleine aardbeienboompjes aangeboden worden. Leuk om je eigen oogst op te presenteren.

Afijn, dat we niet moeten gaan zitten wachten op inkopers van supermarkten, dat wist ik al. Consumenten vragen nou eenmaal niet naar producten waarmee ze onbekend zijn en dus kan de supermarktinkoper nog steeds voor een groot deel uitmaken wat er in het winkelschap ligt. We zijn er al een tijdje mee bezig, met onderscheid te maken op het gebied van kwaliteit en dan vooral op smaak. Na twaalf jaar afwijkend gedrag beginnen we ook steeds meer op te vallen en door te dringen. Maar het gaat niet snel genoeg. Ik ben ook echt niet de enige die tegen de onwillige krachten aan loopt.

Met enkele gelijkgestemden heb ik afgelopen week een gesprek gehad met Rob Baan, directeur van Koppert Cress, de enige tuinder denk ik met een privéchauffeur, maar die heeft deze bereisde tuinder ook wel nodig. Zoals hij zijn markt voor de professionele markt bewerkt heeft, zo moeten we ook de markt voor consumenten gaan bewerken. Dat is een megaklus, want professionele chefkoks zijn er veel, maar consumenten zijn er nog veel meer om daar een ander eet- en koopgedrag tussen de oren zien te krijgen. Vanaf oktober start Rob nu samen met enkele anderen een eigen televisiezender. Die zal helemaal over eten gaan en dan zelfs uitsluitend over vers. Fabrieksmeuk uit pakjes en zakjes is uit den boze heb ik begrepen. Consumenten moeten weer leren koken, want dat zijn ze afgeleerd. En koken hoeft echt niet urenlang keukenverdriet te zijn.

Tuinders kunnen ook veel meer doen met het laten weten aan consumenten wat voor product ze hebben. Of wat ze óók kunnen telen. Ze telen het vaak niet, omdat er niemand naar vraagt. En als het bovendien afwijkt van de standaard producten dan laat de handel het mooi links liggen. Zo bereiken we de consument dus nooit. Smakelijke witte komkommertjes, groene salsatomaatjes, Mara des Bois aardbeien, enzovoort. Het is een kip-ei verhaal. Er is geen vraag en daarom wordt het niet geteeld en er wordt niet naar gevraagd omdat mensen niet weten waar ze naar kúnnen vragen.

Maar die wereld is aan het veranderen. Links en rechts duiken bijvoorbeeld de pop-up winkeltjes op. Een tijdelijk winkeltje in een reguliere winkel. Zoals de Margarita-ijs pop-up die nu, zij het nog op bescheiden schaal door het land trekt, maar wel furore maakt. Ik ga me komende week eens laten inspireren in Rotterdam waar het ‘Pop-Up lab’ kort geleden is gestart. Je moet toch ergens beginnen om vraagcreatie aan te zwengelen.

Ondanks het matige zomerweer moeten er hier op het bedrijf elke dag lekkere aardbeien geplukt worden, voor onze eigen winkel, voor Bakkerij Van Vessem & Le Patichou en om in Volsmaakt te verwerken. Nieuwe planten om volgend jaar van te oogsten zijn er ook al weer een flink aantal geplant, zoals van de rassen Korona, Lambada en Elianny. Een deel daarvan zal bij studenten aan de Aardbeienacademie terecht gaan komen. Aan de reacties te horen en te zien hebben velen daar dit jaar de vruchten van geplukt en zeker ook veel plezier aan beleefd en geleerd dat aardbeien telen niet helemaal vanzelf gaat.

O ja, binnenkort openen we op de website van Aardbeienacademie een campuswinkel, waar studenten hun verschillende soorten aardbeiplanten kunnen reserveren. En als we dan toch een internetwinkel hebben dan bieden we ook ons grote assortiment aardbeienjammetjes maar aan. Kan nog een paar weekjes duren, maar dan heb je ook wat.

Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,

Groeten van Jan

P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof u thuis bent op ons aardbeienbedrijf!

zondag 24 juli 2011

Weekblog week 29 - 2011 (17 t/m 23 juli)

Van de potten Aardbeienlekkers waar esprit in is verwerkt maakt onze dochter Sabine leuke cadeautjes.

Een heerlijke lunch had ik deze week. Boterhammen met oude boerenkaas, verse zeekraal en aardbei-zoetepuntpaprikajam. Echt een topcombinatie.

Dochter Sabine plukt de basilicum voor de aardbei-basilicumjam. Ik heb hem nog niet geproefd, maar de kenners denken dat het een 'gouden huwelijk' is.

Aardbeien met speculaas-esprit is ook een bijzondere combinatie. Lijkt me een ideale jam om de wintermaanden mee door te komen.

De Doe een Wens actie voor Jeremy is een bijzonder geslaagde dag geworden. Mooi om zo'n kind en zijn familie een dag mee te mogen te verwennen.


Ik kan me nog zomers herinneren dat het rond deze tijd van het jaar bloedheet was. Niet dat ik daar nou op zit te wachten hoor, maar je zou maar aardbei zijn. De hele dag in die koude regen moeten liggen, terwijl in de huiskamers de houtkachels staan te branden. Gelukkig hebben we afgelopen week ook weer van de nood een deugd kunnen maken en zijn weer een flinke hoeveelheid verkoukleumde aardbeien in de pan beland en daarna als hete jam in potten gedaan. We hebben weer fantastisch lekkere en ook wel vreemde combinaties geprobeerd. Soms vielen die proefjes ook wonderbaarlijk verrassend uit, zoals de aardbeien-zeekraaljam. Ik had van Koppert Cress een partijtje cressen van verschillende soorten gekregen om mee te experimenteren. Van de combinatie met Salicornia Cress, de zeekraal dus, had ik het minst verwacht, maar het resultaat is het meest veelbelovend. We moeten nog wat verder proberen, maar een klein testje leerde al snel dat het een perfecte match maakt met oude boerenkaas. Een glaasje Zeeuwierjenever van het Meisje van de Slijterij erbij zou het genot wellicht compleet maken.

Een ander hoogtepunt deze week was de wens van de 4-jarige Jeremy die ik mee heb mogen vervullen. Het is dit jaar al de tweede kinderwens die ik samen met andere mensen en Stichting Doe een Wens heb mogen vervullen. Behalve een rit in een limousine, een helikoptervlucht en een ontmoeting met Donald Duck, Mickey Mouse en andere disneyfiguren, was er voor Jeremy ook een moment van aardbeiengeluk. Ik had de Strawberrytree bij Kasteel 't Kerkebosch in Zeist neergezet aan het eindpunt van een speurtocht, als beloning. Jeremy is een echte aardbeienliefhebber en dat bleek al gauw. Hij genoot er zichtbaar van, samen met zijn familie. Het vervullen van dit soort wensen is een eervol werk vind ik.

Op twitter was het ook een beetje reden voor een feestje deze week. Voor het eerst ben ik de grens van 2000 volgers gepasseerd. Bij de eerste 1000 heb ik iets verloot onder de eerste 100 volgers, maar nu wil ik alle volgers de kans geven om iets te winnen. Het wordt een wedstrijd die draait om creativiteit met aardbeien. Alle twittervolgers mogen meedoen en mij proberen te verrassen met unieke creaties en andere uitingen.

Op de eerste plaats wil ik graag veel goed uitgedachte recepten krijgen, voor goed houdbare en vooral ook lekkere en nieuwe producten waar aardbeien in verwerkt zijn. Na een eerste voorselectie gaan we een flink aantal van die recepten ook zelf maken, voor zover onze technische mogelijkheden zich daarvoor lenen. Interessante productideeën die buiten onze technische mogelijkheden liggen gooien we niet weg, maar parkeren we even en dan gaan we op zoek naar partners waarmee we het wél kunnen maken.

Op de tweede plaats, maar zeker niet ondergeschikt aan de eerste plaats, zie ik graag allerlei creatieve uitspattingen over het onderwerp aardbeien tegemoet. Dat mogen foto's en schilderijen zijn, maar bijvoorbeeld ook gedichten, verhalen, en allerlei andere uitingen van aardbeienbeleving. Alle ideeën en andere creatieve uitingen mogen tot 31 augustus a.s. naar MIJ gemaild worden.

Op een nog nader te bepalen dag, waarschijnlijk eind september wil ik een proeverijdag organiseren, waar de creaties geproefd en bewonderd kunnen worden. Natuurlijk kunnen producten waarvan voldoende voorradig is dan ook al gekocht worden om er thuis van te genieten of om cadeau te geven. Een jury met daarin in ieder geval Petra de Boevere, alias @slijterijmeisje zal de producten en creaties beoordelen. Voor de beste 5 creatieve recepten en de beste 5 andere creatieve uitingen heb ik een bijzondere prijs in de aanbieding. Met deze mensen ga ik ergens in Nederland, als het even kan op een bijzondere locatie, genieten van een zesgangen aardbeiendiner. Ik heb al wat voorwerk verricht en er zijn al mensen aan het nadenken op welke manier ze aan dat diner invulling kunnen geven. En ja, niet voor niks een dinertje, want als je zoveel creatieve mensen bij elkaar zet, dan is er vast wel kortsluiting te verwachten.

Mijn droom is dat ik daarna van de beste creatieve recepten echte producten ga maken. En ja, ook over die andere creatieve uitingen heb ik een droom, maar laat ik die dan nog maar even in het midden houden....

Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,
groeten van Jan

P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes, doe alsof u thuis bent op ons aardbeienbedrijf!


zondag 17 juli 2011

Weekblog week 28 - 2011 (10 t/m 16 juli)

De veredelaar van dit nieuwe ras heeft beloofd dat het morgen een naam heeft. dat praat een beetje makkelijker over iets waar ik helemaal weg van ben. Lekker, stevig, kan goed tegen regen, mooie kleur, goed van formaat, plukt fijn en lijkt weinig gevoelig voor meeldauw

Elianny is ook een mooie en lekkere aardbei, maar jammer genoeg vaak te klein van formaat, naar mijn zin.

Kleine aardbeitjes verdwijnen regelmatig in onze jams. Doordat we nauwelijks pureren blijven er mooie stukjes aardbei in de jam zitten.

Een klant van ons maakte bij thuiskomst deze foto van zijn vangst. (foto fooddutchie)

Ik kan er niet genoeg van krijgen. Nog een keer het nieuwe in mijn ogen welhaast perfecte aardbeienras. Zoon Jeroen die deze week zijn afstudeerproject voor zijn BSc studie Levensmiddelentechnologie aan de WUR goed heeft afgerond is ze aan het plukken.


We hebben hier de smaak te pakken gekregen van het koken met aardbeien. Door de grote plenzen water moesten we af en toe een iets andere bezigheid zoeken dan die we eigenlijk gepland hadden. Naast de aardbeienjam met Marokkaanse munt hebben we nu ook een jam met de scherpere pepermunt gemaakt, beide ook door ons zelf geteeld. Fenny van Wees van distilleerderij De Ooievaar had ons daarbij ook nog eens een proefmonster rozen-esprit in het vooruitzicht gesteld. Esprits zijn kwalitatief zeer goede likeuren met een alcoholpercentage van 60%. Aan het eind van het jamkookproces wordt de esprit toegevoegd aan de aardbeien, waarbij de alcohol verdampt en de intense smaak intact blijft.

Dankzij wat trubbels met de post werden er uiteindelijk niet één, maar twee flesjes bezorgd en konden we een mooi pannetje koken. Helemaal bevangen door de heerlijke geur en de adviezen van Fenny heb ik toen ook de verleiding niet meer kunnen weerstaan om hetzelfde kunstje nog een keer uit te halen, maar dan met cacao-esprit. Het resultaat was zeker niet minder. Hoewel het advies was om de jams twee weken te laten rijpen alvorens ze te consumeren, zijn de restantjes toch al goed door de eerste beoordeling gekomen. Wat mij betreft is de beer nu los en gaan we nog een heel regiment esprits met aardbeien combineren. Zolang het lekker is natuurlijk.

We verkopen de jams hier in ons aardbeienwinkeltje en ik ga ze straks ook via de website van de Aardbeienacademie aanbieden. Als we toch al pakketjes met planten versturen dan kunnen daar de jammetjes ook nog wel bij. Komende weken ga ik werk maken van het aan te bieden assortiment aardbeiplanten voor studenten aan de Aardbeienacademie. Het zouden er wel eens een stuk of tien verschillende kunnen zijn. Lambada en Korona in ieder geval en wat we straks nog meer hebben dat lees je binnenkort wel op de website van de Aardbeienacademie.

Ik moet er trouwens nog steeds aan wennen dat het er hier toch een beetje anders aan toe gaat dan de afgelopen 25 jaar. We hebben in het voorjaar de meeste grond verkocht en hoewel ik het met van alles ontzettend druk heb, miste ik deze week toch wel het ritueel van het nieuwe stekjes zetten. Veel aardbeiencollega's twitterden over de voortgang van deze forse klus, die ik altijd als plezierig werk ervaren heb. Waar ik misschien het meeste aan moet wennen is dat ik er nu midden in het aardbeienseizoen zomaar een dagje tussenuit kan. Voorheen was dat altijd een hectische tijd. Ik voel me er soms ook wel een beetje schuldig onder moet ik eerlijk bekennen. Ja weet ik, dat hoeft niet, maar het lijkt wel of steeds terugkerende rituelen zich na verloop van jaren nestelen in de genen van een aardbeienteler. Ik moet afkicken!

Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,
groeten van Jan

P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof u thuis bent op ons aardbeienbedrijf!

zondag 10 juli 2011

Weekblog week 27 - 2011 (3 t/m 9 juli)

Twee kinderen genieten samen van een bakje Elianny aardbeien met slagroom tijdens het Kempisch Streekfestival in Hilvarenbeek

De Elianny aardbeien zijn niet alleen erg lekker, maar ook mooi om te zien. Ze worden een voor een met de hand geplukt.

Helemaal blij is dit meisje met haar zelfgeplukte aardbei, die ze halverwege de 14 meter hoge wenteltrap in de Hortus Botanicus in Leiden heeft weten te bemachtigen. Oma staat er ook trots bij te lachen.

De planten in de Hortus hangen er prachtig bij. Het zijn wel waterliefhebbers dus de hortusmensen moeten de slang regelmatig ter hand nemen.

Tuinchef Theo Houthoff van de Hortus Botanicus inspecteert de aardbeienplanten.


Oeps, een collega roodfruitkweker complimenteerde me deze week met mijn blogschrijverij. Hij meende te zien dat ik steeds meer vanuit mijn hart schrijf. Tsja, dat klopt denk ik ook wel, maar volgens mij doe ik dat toch al een hele tijd. Een goeie vriendin heeft me ook wel eens het advies gegeven dat ik beter vanuit mijn eigen dingen kan schrijven. En gelijk had ze, ik probeer van mijn hart geen moordkuil meer te maken. Feit is in ieder geval dat als ik echt vanuit mijn hart schrijf, dat ik dan het snelste klaar ben met mijn blog. Waar het hart van vol is loopt de mond immers vaak van over of zijn de toetsenbordaanslagen per minuut het hoogst.

De vorige week begon met een hele dag aardbeien met slagroom verkopen op het Kempisch Streekfestival. Ik ben overigens niet meer zo van de festivals en de evenementen, want het rendement is meestal drie keer niks. Compleet mesjogge word ik soms van alle verzoeken om deelname die er wekelijks per e-mail, post en telefoon binnenkomen. Trouwens op het Kempisch Streekfestival hebben we onze voorraad Elianny aardbeien wel helemaal onder de slagroom zien verdwijnen, dus we hadden er wat te doen en dan is het nog wel leuk.

We zijn weer aan het experimenteren geslagen met het maken van aardbeienjam. Dat hebben we al vaker gedaan en ook die proefjes van toen hebben veel inspiratie opgeleverd. Behalve de nieuwe jam van aardbeien met zoetepuntpaprika, hebben we nu ook aardbeienjam met verse munt gemaakt. Jam van aardbeien met rozen-esprit van distilleerderij De Ooievaar komt eraan, maar die moet enkele weken rusten voordat hij optimaal op smaak is. De jams zijn voor ons tot op heden maar een bijproduct en dat zal het ook wel blijven denk ik. Maar klanten hier in de winkel vinden het leuk dat er wat keus is en dat nodigt uit om vaker te komen winkelen. Dus pruttelen we af en toe weer eens wat lekkers bij elkaar. Soms zijn de aardbeien nou eenmaal net niet mooi genoeg of iets te rijp en te kwetsbaar om ze in doosjes te kunnen verkopen en dan is de jamketel een mooie bestemming. En in Volsmaakt gaan die supersmakelijke aardbeien natuurlijk ook.

Afgelopen donderdag is in de Leidse Hortus Botanicus de bijententoonstelling van start gegaan. Ik was erbij omdat mijn aardbeienplanten daar onder andere de wenteltrap sieren. Op de webcam van de hortus is het een beetje te zien. Het was wel grappig om te zien hoe kinderen kunsten uithalen om de rode aardbeien te kunnen bemachtigen. Normaal gesproken mag er in de hortus niks geplukt worden, maar voor de aardbeien is er een uitzondering gemaakt. Op een speelse manier leren kinderen en ook hun ouders en opa's en oma's hoe aardbeien groeien van bloempje tot rijpe aardbei. Over de bloemetjes en de bijtjes en beitjes dus. Hopelijk blijven de mensen van de hortus de planten goed water geven. In tegenstelling tot veel andere planten zijn vruchtdragende aardbeiplanten echte waterzuipers.

Gisteren ontstond er op twitter nog een leuk idee om iets met aardbeien en kunst te gaan doen. De naam ArtBy 2011 is daar al bij ontsproten. Een leuke toepasselijke naam vind ik. Wellicht moeten we daar toch eens iets mee gaan doen. Aardbeien lenen zich volgens mij prima voor schilderkunsten, kleiprojecten en al dan niet gewaagde fotoshoots. Ik ga er alvast eens over nadenken over hoe we dat kunstje kunnen flikken en met welk gewenst resultaat.

By the way, ik ben trouwens toch al naarstig aan het het nadenken wat ik met mijn tijd allemaal ga doen als dit aardbeienseizoen weer voorbij is. En dat is over ongeveer twee maanden alweer. Voor de Aardbeienacademie bruis ik nog wel van de ideeën, maar om in de herfst en winter de schoorsteen te kunnen laten roken kan ik nog wel een interessante commerciële uitdaging erbij gebruiken. Dus mocht er iemand iets passend voor me hebben dan houd ik me aanbevolen.

Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,
groeten van Jan

P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof u thuis bent op ons aardbeienbedrijf!





zondag 3 juli 2011

Weekblog week 26 - 2011 ( 26 juni t/m 2 juli)

Twee jonge aardbeienliefhebbertjes voeren elkaar met heerlijke Elianny aardbeitjes met slagroom op het Kempisch Streekfestival in Hilvarenbeek

Dit is de mooiste en de lekkerste aardbei die er hier op het bedrijf bij staat dit jaar. Ik ben benieuwd wat de toekomst voor dit nieuwe ras gaat brengen.

Het is vandaag een jaar geleden dat de Strawberrymob plaatsvond. Het mobiliseren van consumenten is een uitdaging die we in de toekomst graag aan gaan.

Vorige week maakte ik een zelfportret op het Landgoed Te Werve in Rijswijk. Ik droeg toen geen stropdas. Een collega tuinder attendeerde me erop dat het op zo'n locatie toch wel meer gepast is om een stropdas te dragen. Dus afgelopen vrijdag was mijn revanche. Ik heb er maar meteen een nieuwe ava voor twitter van gemaakt.

Een aantal Nederlandse telers van lekkere aardbeien heeft plannen om de promotie van lekkere aardbeien uit een ander vaatje te gaan tappen. En ik doe natuurlijk graag mee.


Het lijkt, waarschijnlijk door de drukte, alweer een eeuwigheid geleden dat talloze bomen hier in de regio als lucifershoutjes afbraken en de weg versperden. Het was toch echt pas afgelopen dinsdag, maar gelukkig is de schade hier op het bedrijf meegevallen, afgezien wat ontregeling van het geplande werk. Ten tijde van de hevige zomerstorm zat ik in de Betuwe met enkele collega-aardbeientelers en sympathisanten te brainstormen over beter manieren om promotie te maken voor kwalitatief uitstekende én smaakvolle in Nederland geteelde aardbeien. Er is toch wel het een en ander aan het veranderen op dat terrein.

Als groepje initiërende aardbeientelers zijn we er van overtuigd dat we het beste de promotie zelf ter hand kunnen nemen en deze niet over te laten aan reclamebureaus. Niet dat we een rol van reclamebureaus en marketeers uitsluiten, maar het échte werk moet door de ondernemers zelf gedaan worden. Jongens en meisjes in aardbeienpakjes zijn leuk en aandoenlijk om te zien, maar de hedendaagse consument is niet echt bevattelijk meer voor opgeklopte fantasieverhalen a la ketelroerende Bertolli-oma's.

Wij willen het echte verhaal vertellen, laten zien én ons openstellen voor een transparante dialoog met consumenten. Eerlijk duurt immers het langst en we hebben als Nederlandse aardbeientelers nu eenmaal een product waar we gerust trots op mogen zijn. Sommige zaken mogen en kunnen natuurlijk best nog een slag beter, maar door direct te communiceren met de mensen die ons product eten denken we dat die stappen ook sneller gezet kunnen worden. Via de supermarkt communiceren met de consument schiet niet echt op. Zolang Albert Heijn het nog flikt om zelfs in mei nog Spaanse aardbeien te verkopen zitten daar nog veel schroefjes los. De enige club die dat kan veranderen is de klant van de supermarkt die dat gewoon niet meer moet pikken.

Met de Strawberrymob van vorig jaar hebben we al enigszins laten zien dat het mobiliseren van consumenten kan helpen. Maar dan moeten consumenten wél weten wát ze missen en hoe het dan allemaal zit met die Nederlandse aardbeien versus aardbeien van andere herkomst. We gaan dus met een plan komen en zoeken daar binnen de sector op grotere schaal draagvlak voor. Als start hebben we de website Hollandse Aardbeien opgericht. Daarnaast is alvast het twitteraccount @aardbeiweetjes geactiveerd. Zeker met de Floriade van 2012 in zicht is nu de tijd gekomen om hier werk van te maken. Het enthousiasme spetterde er afgelopen week in ieder geval vanaf, aangemoedigd door de kletterende stortregen op dat moment.

De oppervlakte aardbeien is op ons bedrijf nog maar een fractie van wat we voorheen hadden, maar even snel geteld hebben we nu zo'n tien verschillende rassen in productie. Niet alle tien elke dag, maar gisteren stonden er toch mooi zes verschillende rassen aardbeien op de toonbank. Het valt me telkens weer op dat die nieuwe grootvruchtige rassen erg goed in de smaak vallen. Ik hoop trouwens wel dat ze een beetje aan de maat blijven. Veel mensen denken nog steeds dat kleine aardbeitjes lekkerder zijn dan grote. Dat is pertinent niet waar. Lees er anders het gastcollege van mijn collega Marcel Dings voor de Aardbeienacademie nog maar eens op na.

Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,
groeten van Jan

P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof u thuis bent op ons aardbeienbedrijf!

zaterdag 2 juli 2011

Aardbeien die tot in de hemel reiken

Aldith toont trots de door Frederiek geteelde AishaAardbei

Aldith geniet ervan. En dat deed ons wel goed

De aardbeienteelt van Frederiek

Aardbeien die tot in de hemel reiken

Voor @Frederiek hebben aardbeien een bijzondere betekenis gekregen. Met hulp van de Aardbeienacademie heeft ze van een flink aantal planten een rijke oogst geplukt. Frederiek heeft deze aardbeien opgedragen aan Aisha Hunkar, een bijzondere twittervriendin die onlangs jammer genoeg is overleden. Ik had zelf ook geruime tijd contact met Aisha tijdens haar ziekbed. Graag stel ik mijn blog dan ook beschikbaar om het verhaal van Frederiek te delen met iedereen die het lezen wil.

groet, Jan Robben


Het verhaal van Frederiek:

Hoe mijn smaakaardbeien AishaAardbeien werden

Begin april kwam ik in de timeline van twittervriendin AishaHunkar de aardbeienteler @JanRobben tegen, en zag dat hij met een aardbeienacademie was gestart. Het leek mij heel leuk om zelf mijn aardbeien te kweken en vol enthousiasme bestelde ik plantjes bij Jan en bedacht daarbij dat ik mijn smaakaardbeien de AishaAardbeien zou noemen. Aisha (langdurig ernstig ziek waarvan het laatste jaar volledig op bed) hield van aardbeien en zo kon ik op mijn manier Aisha blij maken.

Ik vertelde Aisha van mijn plan en ze werd wild enthousiast! Ze stelde zich voor dat wanneer zij, samen met haar dochter Kiara haar nieuwe appartement zou betrekken, wij (Jan Robben en ik) op de housewarmingparty zouden komen met een Strawberrytree met de AishaAardbeien! De gedachte daaraan maakte haar blij en mij ook.

Vanaf dag 1 heb ik de plantjes liefdevol verzorgd en vond dit een prachtig iets om voor Aisha te doen. Ik hield haar op de hoogte door foto’s op mijn blog te plaatsen en ze zag dat mijn plantjes goed hun best deden en weelderig gingen bloeien. Maar Aisha werd dag na dag zieker en werd opgenomen in het ziekenhuis waar ze 28 april jl. op 42-jarige leeftijd overleed aan de gevolgen van schildklierkanker. Haar strijd was bewonderenswaardig! Haar lichaam gaf het op! Ik was verslagen en verdrietig. Tijdens de herdenkingsplechtigheid werden de AishaAardbeien genoemd en ik beloofde dat de Strawberrytree er zou komen. Iedere dag zag ik hoe mijn #AishaAardbeienplantjes groter werden. Ik koesterde ze en vond ook troost bij de plantjes. Ik bleef foto’s op mijn blog plaatsen en liet mijn volgers meegenieten van het groeiproces.

De AishaAardbeien werden 23 juni jl. aangeboden aan haar zus @AldithHunkar.
Zij genoot met volle teugen van de aardbeien die op de mooie Strawberrytree lagen.
Het is een bijeenkomst met een dubbel gevoel geworden! Het grote gemis van Aisha was er, maar we voelden haar #goodvibes .. zelfs zo goed dat Aldith Hunkar gebeld werd door de alarmcentrale met de mededeling dat in Aisha's huis het alarm af ging.
Het was loos alarm maar ik koester de gedachte dat Aisha nog even van zich heeft laten horen.

Ik zal de rest van mijn leven aardbeien associëren met Aisha Hunkar. De aardbei is voor mij een smaakvolle krachtige bloemenvrucht die mij altijd zal herinneren aan de kracht en het doorzettingsvermogen van Aisha…..

28 juni 2011

Frederiek