Weekblog week 51 - 2010 (19 t/m 25 december)

Deze enthousiaste meneer is Gerrit Jan Groothedde, beter bekend als Eetschrijver. Tijdens de Strawberrymob had hij een flinke voorraad aardbeien gescoord. Hij ondersteunt me bij het realiseren van de Aardbeienacademie

Is het niet fantastisch dat u straks onder mijn begeleiding uw eigen lekkere aardbeien kunt gaan telen?

Hier begint het allemaal mee, prachtige aardbeiplanten. 2 seizoenen telen is zeker goed voor een kilo aardbeien per plant

De Strawberrymob op 4 juli in Amsterdam op het Museumplein was een hoogtepunt in 2010. Vanaf toen wist ik het zeker: u kunt als consument het inkoopbeleid van supermarkten veranderen. Als u maar met zijn velen bent en volhoudt!

Het borrelt alweer vreselijk in mijn hoofd. Als dat geen bruisend 2011 wordt.......

Laat ik deze laatste blog van 2010 maar niet beginnen met een terugblik op het afgelopen jaar. Mocht u daar toch behoefte aan hebben, schroom dan niet om mijn wekelijkse blogs nog eens door te spitten. Ik ben blij dat ik in februari jl. het voornemen heb opgevat om wekelijks te gaan bloggen en dat ik dat tot op de dag van vandaag heb volgehouden. Het is ook voor mij heel leerzaam gebleken en wekelijks een moment van overdenking en zelfreflectie. 2010 is in ieder geval een heel bewogen jaar geweest met zowel hoogte- als dieptepunten. Ik dank dan ook enkele niet nader te noemen mensen waar ik altijd terecht kon voor advies of gewoon om mijn sores mee te delen, die ze jammer genoeg soms zelf ook hadden. Het is geweldig fijn als je ook je zorgen met vrienden kunt delen en niet alleen de happy feelings.

Maar dan nu, ik heb weer ontzettend veel energie om aan de slag te gaan met nieuwe dingen. Mijn hoofd borrelt ervan, dus reken maar dat 2011 een bruisend jaar gaat worden. Zoals ik enkele weken geleden beloofd heb zou ik vandaag, Tweede Kerstdag een eerste plan presenteren. Niet dat het al helemaal af is, maar in mijn hoofd begint het al stevige vormen aan te nemen. Nou ja, míjn hoofd? Ik heb hiervoor meedenkers en meedoeners in de personen van Gerrit Jan Groothedde, Nique Sanders en Paul Jongsma. Om maar meteen met de naam van het project in huis te vallen: De Aardbeienacademie.

De afgelopen tijd heb ik toch wel heel veel reacties van mensen zoals u gekregen, die hun bezorgheid uitten over de toekomstige verkrijgbaarheid van echt lekkere aardbeien. Tsja, het was al niet zo eenvoudig om die aardbeitjes via winkels bij u op de keukentafel te krijgen, dus we hebben er iets op bedacht. Ik heb immers ook nog een behoorlijke partij aardbeiplanten in de koelcel staan. Daar wilde ik iets leuks mee gaan doen.

Via de Aardbeienacademie kunnen lekkere aardbeien binnen ieders handbereik komen. En zo vers ook, zoals u ze wellicht nog nooit gegeten heeft, of het moet zijn dat uw buurman aardbeien teelt. U gaat die lekkere aardbeien nu namelijk zelf telen en ik ga u daar persoonlijk bij helpen. Lokaler dan op grijpafstand van uw eigen keuken kan het niet zijn. Zelf roep ik al jarenlang dat ik aardbeien het lekkerst vind als ze net geplukt van de plant direct opgegeten worden. Lekker rijp geworden aan de plant, vergeet alle suiker en andere additieven en geniet van een pure aardbei zoals een aardbei hoort te zijn.

Hebt u een eigen stukje grond, een terras of zelfs maar een balkonnetje? Of ziet u kansen om er met uw kinderen op school iets mee te doen? Bent u opa of oma en vindt u het een leuk idee om met uw kleinkinderen iets educatiefs te doen en ze te laten genieten van hun zelf geteelde aardbeien? Zijn de aardbeien juist rijp als de vakantiekoffers gepakt zijn, dan is het wellicht een leuke geste om uw huis- en hond- of poesoppas blij te maken met lekkere aardbeien. Misschien is het ook wel leuk om er een sociaal buurtproject van te maken?

Eerst samen de aardbeitjes telen en dan een aardbeienfeest of jamkookdag organiseren. En bij het telen van die lekkere aardbeien krijgt u dan persoonlijke online begeleiding van mij, middels filmpjes, foto's en tekst. Omdat het een echte academie kan gaan worden zult u ook veel van elkaar kunnen gaan leren. Aardbeienacademie.nl wordt een interactieve website waarop u ook uw eigen leuke aardbeiwetenswaardigheden, zoals recepten en eigenwijze teeltmethoden met elkaar én met mij kunt delen. Zelfs ik laat me graag inspireren en dat leidt vast weer tot nieuwe leuke dingen.

Binnenkort kunt u zich als toekomstig 'smaakmaker' inschrijven voor de Aardbeienacademie. Maar nú al mag u zich HIER al inschrijven voor een nieuwsbrief zodat u niks hoeft te missen. Het academiejaar start op zaterdag 2 april 2011. Op die dag organiseren we een introductiedag in Oirschot waar u uw mede-smaakmakers kunt ontmoeten en waar we dan natuurlijk ook een gezellige dag met allerlei lekkers van maken. Het door u gekozen 'smaakmakerpakket' kunt u dan meenemen, waarmee u thuis direct aan de slag kunt. Is de reis naar Oirschot te ver voor u, dan kan het 'smaakmakerpakket' uiteraard tegen de kostprijs worden opgestuurd. Maar een dagje of weekendje Oirschot is ook best wel om uit te houden hoor.

Aardbeien telen is niet zo heel moeilijk, maar er kunnen veel dingen net niet goed gaan, waardoor het resultaat toch tegen kan vallen. Vandaar dus mijn persoonlijke begeleiding. Begeleiding op een niveau dat je in het normale tuinplantenleven niet krijgt. Om de kans van slagen zo groot mogelijk te maken starten we dit jaar met slechts 1 aardbeienras, de relatief makkelijk teelbare Elsanta die tegen een stootje kan. De Elsanta? Ja, de Elsanta en de keuze daarvoor heb ik niet voor niks gemaakt. Ik heb zelf de Elsanta enkele jaren geleden losgelaten en dat had er vooral mee te maken dat dit ras, niet voldoende rijp geplukt onvoldoende lekker is. In het Elsanta-handelskanaal waar ik mee te maken had moet een aardbei toch wel zeker een week mee kunnen. Als u ze rijp laat worden en geen week hoeft te bewaren, dan zult u proeven dat het bij lange na niet de hupsakee-aardbei is die doorgaans in het supermarktschap ligt. Ik ga u laten ervaren dat de aardbeien die u zelf van uw eigen planten gaat plukken u in positieve zin zullen verbazen. Simpelweg omdat we de planten gaan vertroetelen en de aardbeien dus rijp gaan plukken.

We starten met de teelt ook allemaal op hetzelfde moment. De eerste week van april dus. De eerste aardbeien kunnen we dan tegen half juni al verwachten. En laat het dan toevallig nét aardbeientijd zijn. Als we het eerste jaar van de Aardbeienacademie goed door komen zullen we het rassenassortiment gaan verbreden, zodat ook zelfgeteelde Korona's, wellicht Lambada's, maar zeker ook doordragende soorten als Mara des Bois op de keukentafel zullen verschijnen. Zo, ook zin gekregen om uw eigen lekkere aardbeitjes gaan te telen? Meld u dan vast aan voor de Nieuwsbrief en u hoort van mij!

Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,
groeten van Jan

P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof u thuis bent op ons aardbeienbedrijf.

Weekblog week 50 - 2010 (12 t/m 18 december)

Ik moet er wel een beetje aan wennen om dit bord op mijn eigen land te zien staan

De trays waar de aardbeiplanten in gestaan hebben moeten nog worden opgeruimd. Door de vorst lukt dat niet omdat ze aan elkaar gevroren zijn. Mijn buurman is beeldhouwer. Als hij het zo had neergezet zou het vast kunst zijn.

Huize Robben, zoals het er vandaag bij staat

Zo terugkijkend is het een leuke week geweest, met veel afwisseling. Zes uur in de sneeuwfile staan om van Wageningen naar Amsterdam te komen neem ik dan ook graag op de koop toe. Het misteryguest spelen in het Amsterdamse restaurant d'Vijff Vlieghen was een bijzondere ervaring. Zonder dat de bediening en de keuken ervan af weten dat je alles in de gaten houdt en naderhand een beoordeling schrijven is leuk. Als er nog iemand zo'n opdracht voor me heeft, ik houd me graag aanbevolen.

Afgelopen week heb ik samen met @eetschrijver en @webtic ook uitgebreid gebrainstormd over het project waarover ik volgende week (Tweede Kerstdag) alvast wat nieuwsgierig makende informatie ten toon zal spreiden. Er zat veel energie in onze brainstorm en het geloof in het aanstaande project is dan ook groot. Neem maar van mij aan dat het leuk gaat worden.

De verkoop van een flink stuk van onze grond is een beetje uitgesteld. Niet omdat we er spijt van hebben gekregen, maar omdat een uitgever van plaatselijke kranten de advertentie in een andere regio heeft geplaatst dan de bedoeling was. Met ook de feestdagen er nog tussen zou een deel van de potentieel gegadigden wel een heel korte bedenktijd hebben. Van de makelaar begreep ik overigens dat er erg veel belangstelling is. Brochures zijn er althans veel verstuurd. Wat het resultaat gaat worden zullen we nu moeten afwachten tot 7 januari 2011. De spanning duurt wat dat betreft dus nog iets langer dan in eerste instantie gepland.

Al denkende over de filmopname die RTL hier morgen komt doen, schoot me te binnen dat het hoofdprobleem van pioniers zoals ik en de oplossing ervan in relatief weinig woorden zijn samen te vatten. Pioniers doen iets wat anders is dan wat standaard is in de sector en wat vaak niet aansluit bij de vraag van de reguliere en bestaande ketens. Om succesvol te kunnen zijn met onderscheidende producten of activiteiten zal dus ook de omgeving mee moeten veranderen. Als ik dat op mijn eigen bezigheden projecteer dan heeft die omgevingsverandering te lang geduurd.

Ik vergelijk het maar met een teler in de woestijn van Abu Dhabi waar ik op bezoek ben geweest. Hij was aardbeien gaan telen. Ze groeien er best goed, maar de omgeving is niet gewend dat er bloeiende gewassen staan en daarom zijn er ook geen bestuivende insecten, zoals bijen. Het was dan ook geen succes. Een fatsoenlijke aardbei was er niet te vinden.

In mijn enthousiasme heb ik er iets te lang op vertrouwd dat die omgeving mij wel snel zou volgen. De consument die mijn product al kende was immers ook enthousiast, dus dan zou het een piece of cake moeten zijn. Goeie journalistieke verhalen en proactieve promotieactiviteiten begonnen er wel steeds meer voor te zorgen dat er een 'pull' kwam vanuit de consumentenkant. Maar degenen die het product aan de man moeten brengen, de retailers en anderen die nog tussen mij en de consument bivakkeren hebben ook nog hun eigen behoeften blijkt wel.

Er moet dus ook 'push' gecreëerd worden. Eerlijk gezegd denk ik dat die aandacht voor 'push' voor veel producenten nog steeds een ondergeschoven kindje is. De enige 'push' lijkt een zo laag mogelijk prijsniveau te kunnen zijn en een steeds hoger niveau van maatsortering, houdbaarheid en andere eisen die op hun beurt weer kostenverhogend werken. Logisch ook dat het zo werkt als je in een volledig uitwisselbare markt zit. Maar onszelf daar bij neerleggen lijkt me geen goed idee.

Afgelopen week zei een jonge collega tegen me dat we kunnen doen wat we willen, maar dat de retailers altijd zullen blijven bepalen wat en hoe wij het moeten doen. Hij studeert zelf nog aan de HAS in Den Bosch en opperde dat als hij daar zou zeggen dat we die eisende macht kunnen doorbreken, dat hij dan zou worden uitgelachen. Als dat zo is dan wordt het toch de hoogste tijd dat ze op school ook buiten kaders gaan leren denken.

Nee, ik geef niemand er de schuld van dat het zo moeizaam gaat om het betere product bij de consument te krijgen. We zitten nu nou eenmaal midden in een transitieproces van de oude producent-afnemer-relaties naar de relaties van gezamenlijk concepteigenaarschap. Dat is mijns inziens de enige manier om het tij te doen keren. Een andere collega vergeleek me vorige week met iemand die het buskruit opnieuw aan het uitvinden was. Ach ja, waarom ook niet. Buskruit is ook maar een mengseltje van enkele verschillende stofjes bij elkaar.

Zo simpel is het eigenlijk ook. Het gaat erom verschillende kennis en kunde op een zodanige manier te combineren dat er een BOEM-effect ontstaat. Iedereen die daar bij betrokken is zal dan wel uit de loopgraven moeten komen. Helaas is het daarbij vaak zo dat de eerste durfals en verkenners die hun nek boven de loopgraaf uitsteken omgelegd worden. Het zij zo. Er zal in ondernemersland ook vast een prachtig hiernamaals zijn.

In ZLTO-lijfblad Nieuwe Oogst las ik een verhaal over 'imago, om het beeld van de burger bij te stellen', een toverspreuk, maar die in mijn ogen inmiddels wel heel erg gedateerd is. Op het ZLTO Congres enkele weken geleden ging het over 'nieuwe vrienden maken'. Ja prachtig allemaal in het kader van of je nog wel of niet als bedrijf geaccepteerd wordt in je omgeving. Over het verdienmodel van de land- en tuinbouw lees en hoor ik tegelijkertijd maar bar weinig. Ik vind het een beetje soft allemaal.

Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,

groeten van Jan

P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof u thuis bent op ons aardbeienbedrijf

Weekblog week 49 - 2010 (5 t/m 11 december)

Dit schoot me afgelopen week zomaar ineens te binnen. Het voelt gelukkig nog steeds zo.

Deze week 3 aardbeientelers die ik goed ken gesproken die er ook mee kappen. Hoe groot zal die ijsberg nog zijn?

Ook dit stukje grond is nu te koop bij inschrijving. Het zal toch nog wel een keer pijn doen denk ik.

Dit boek heb ik weer eens voor de dag gehaald. Ik heb het 2 jaar geleden ook gelezen. Het zou toch fantastisch zijn als we een nieuwe Blauwe Oceaan kunnen ontdekken.

Tsja.....toch wel een beetje een dubbel gevoel om aan de ene kant advertenties te zien staan waarin we onze eigen grond te koop aanbieden. Aan de andere kant voel ik de drive om weer nieuwe dingen op te pakken. Nooit heb ik beseft dat stoppen met iets, zoveel energie oplevert om weer door te gaan. Alle reacties die we na ons besluit van enkele weken geleden hebben gekregen dragen aan dat welbevinden zeker bij. Het artikel in de Levensmiddelenkrant maakte me deze week extra vrolijk. Eindelijk eens een artikel dat to the point en volledig was en niet links en rechts planken missloeg. Op 27 december weten we of we een acceptabel bod hebben gekregen voor de grond en kunnen we de volgende stap weer zetten.

.

We houden, althans voorlopig, nog een stukje grond buiten de verkoop, evenals de gebouwen. Eerlijk gezegd zou ik het liefst nog wat lekkere aardbeien zelf telen, maar dan wel heel speciale. De komende weken droom ik daar nog maar wat over, want die zekerheid heb ik nog niet. Dromen kost niks en alvast een beetje voordromen ter oriëntatie op de toekomst lijkt me ook geen kwaad te doen. Afgelopen week las ik zelfs tweets van mensen die over mij hadden gedroomd. Wat ik daar nu weer van moet denken..... Voor de zekerheid heb ik de URL van Smaakaardbei maar vast geclaimd. En van een andere URL zijn we nu ook al eigenaar geworden. De naam daarvan verklap ik nog niet. Die naam hoort bij het leuke plan dat ik op Tweede Kerstdag ga presenteren. Tot die tijd houd ik dat plan nog spannend.

.

Wat me ook erg stimuleert om door te gaan met ondernemen is dat ik van heel veel mensen uit de teeltsector, maar ook vanuit de verkoopkant en alles wat er tussen zit, aanbiedingen heb gekregen om eens te komen praten. Deze week heb ik ook van drie collega aardbeientelers gehoord dat ze ermee stoppen. De nood is blijkbaar erg hoog en misschien was ik wel het topje van een ijsberg. Ik hoop het niet, maar de signalen die ik krijg liegen er niet om. Dat er straks in Nederland geen aardbeien meer geteeld worden, daar hoeft u echt niet over in te zitten. Maar het zijn wel steeds minder bedrijven met een steeds grotere oppervlakte. Die wedloop zal nog wel een tijdje doorgaan. Ik zie het kantelpunt echter steeds dichterbij komen. Het telen op de bonnefooi heeft zijn langste tijd gehad.

.

Mijn uitdaging is nu om dat kantelpunt handen en voeten mee te geven. Twee jaar geleden heb ik het boek Blue Ocean Strategy gelezen. Een Blauwe Oceaan is een ruimte in de markt waarbij je niet probeert de concurrentie te verslaan, maar waarbij je de concurrentie buitenspel zet, althans voor een tijdje. Simpelweg, omdat het concept of liever nog de concepten niet bestaan, is er nog geen vraag naar. Een Blauwe Oceaan speelt in op de latente behoefte van de klant en dat kan zijn de retailer, de consument of nog beter, beide. En niet alleen de retailer en de consument worden daar beter van, maar ook degenen die het product maken en op de wereld zetten.

.

Het lijkt een utopie, maar ik ben ervan overtuigd dat het een manier is om uit een groot deel van de malaise te komen. Eerlijk gezegd heb ik in grote lijnen al een mooie (vind ik zelf) Blauwe Oceaan bedacht. Hij ligt hier al op de tekentafel. In januari ga ik op onderzoek uit en dan het plan stap voor stap uitwerken, zoals het bij elkaar trommelen van partners.

.

Zo simpel als ik het nu even opschrijf is het nou overigens ook weer niet hoor. Het gaat er niet alleen om, om een mooi en uitstekend innovatief product te ontwikkelen, maar ook de procesinnovatie is voor een Blauwe Oceaan van cruciaal belang. Juist daarmee kun je het verschil maken met de rest van de sector. Denk als het over aardbeien gaat maar eens aan de lange distributieketen die er is tussen teler en keukentafel en de daarmee gepaard gaande kwaliteitseisen (rijp=fout). Of het ondeskundige en soms zelf onverschillige personeel op de winkelvloer. Om nog maar niet te spreken van de sterk wisselende smaak op de ene of andere dag of zelfs tussen de aardbeien in het zelfde doosje. Stuk voor stuk zaken die je ergens in het proces moet kunnen beïnvloeden. Niet de makkelijkste vraagstukken om op te lossen, want je loopt geheid weer tegen de bestaande structuren aan die het druk hebben met vissen in het slagveld van de overbeviste Red Ocean.

.

Door aan zowel productinnovatie als procesinnovatie veel aandacht te geven kun je uiteindelijk een concept creëren met hoge klantwaarde. Maar ook met waarde voor de ondernemers en dat moet, want zonder ondernemersperspectief is het concept niet duurzaam.

.

Zo, dan weet u nu weer iets meer van hetgene waar ik energie van krijg. Leuk om de komende tijd over verder te stoeien en dan natuurlijk oog nog ff uit te voeren.

.

Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,

groeten van Jan

.

P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes, doe alsof u thuis bent op ons aardbeienbedrijf.

Weekblog week 48 - 2010 (28 nov t/m 4 dec)

Smaakaardbeien kunnen in de winkel veel meer als impulsartikel ingezet worden en ook de verkoop van aanverwante artikelen mee omhoog stuwen. Een mooie eyecatcher kan daar bij helpen

Ik ben op zoek naar Ja-En mensen. 'Nee' heb ik de afgelopen jaren al vaak genoeg gehoord

TEDxAmsterdam was weer een super inspirerende belevenis. Ik ga mijn best doen om volgend jaar weer uitgenodigd te worden.

Volsmaakt heeft het in de verkiezing voor De Smaak van Nederland 2010 helaas niet tot winnaar geschopt. Ik feliciteer Honingtomaten met de publieksprijs en Hottie Sambal met de juryprijs.

Deze week gaan we ruim 5 hectare grond in de verkoop zetten.

Laat ik maar beginnen met een korte terugblik op mijn bezoek aan het hoofdkantoor van PLUS Retail. Ik ben er heengegaan vanwege een constructief gesprek wat ik voor ogen had. Met enige teleurstelling heb ik het pand verlaten, omdat ik het gevoel had gekregen dat ik toch vooral op het matje geroepen werd. Waarschijnlijk heb ik met de verkeerde mensen in de organisatie gesproken. Blijkbaar zijn een inkoopmanager en een category manager niet geïnteresseerd in de diepere achtergrond van het producentenverhaal. Ze hadden het in ieder geval te druk om ook mijn blog even te lezen. Mijn mening dat na mijn grote stap ook PLUS wel eens sterker uit alle publiciteit zou kunnen komen, deelden zij helemaal niet. Ze leven bij de waan van de dag. Met name de kritische publicatie in Distrifood, waar ik niks aan kon doen, zou hen schade hebben gedaan. De Strawberrymob was daarentegen dan weer iets waar ze wel blij van waren geworden. Dagjesmensen dus. Echte Ja-Maar mensen. Ik doe het liever met Ja-En mensen.

.

Gelukkig mocht ik de volgende dag naar TEDxAmsterdam, een ideeëncongres voor 'Ideas worth Spreading'. Dat voelde echt als een warm bad. De positieve energie die er op zo'n dag vrij komt is echt onbeschrijflijk. TED staat voor Technologie, Entertainment en Design. Stuk voor stuk thema's waarmee we in de groente- en fruitsector ook nog heel wat kunnen doen. Met name met de combinatie van deze thema's. Ons nieuwe product Volsmaakt pastte perfect op die dag en maakte dan ook onderdeel uit van het 'Food for Thought' lunchpakket. De reacties waren supergoed. Op de website van TEDxAmsterdam zijn de 'talks' terug te zien en te horen, evenals de interviews van Aldith Hunkar (je weet wel, die vroeger het Jeugdjournaal presenteerde). Ook zij en haar zus zijn inmiddels fan van Volsmaakt :-)

.

In mijn vorige blog sprak ik over concepten. De kale leverancier-klantrelatie heeft wat mij betreft zijn langste tijd gehad en moet plaats maken voor gezamenlijk niet uitwisselbaar concepteigenaarschap. TEDx-spreker Alef Arendsen sprak over de succesfactoren die een productconcept nodig heeft om als innovatief product opgepikt te kunnen worden door de 'early adopters'. Een productconcept moet vooral 'cool, fun, now en true' zijn. Cool, zodat je ermee gezien wil worden. Fun, omdat het plezier geeft. Now, omdat het moet passen bij de tijdgeest en het moet beschikbaar en bereikbaar zijn. True, omdat het een eerlijk product moet zijn, transparant en met een goed kloppend verhaal.

.

Projecteer de succesfactoren 'fun, cool, now en true' op de hoofdthema's technologie, entertainment en design, en je kunt de mooiste concepten bedenken. Ook voor aardbeien en andere groenten en fruit. Zo wordt marketing vanzelf onderdeel van de concepten. Spontaan zullen fans en ambassadeurs het voor je op gaan nemen en het succesverhaal van de daken schreeuwen. Geen kletsverhalen meer om het mooier te maken dan het al is, maar authentieke verrassende concepten waar alle schakels in de keten blij van worden. En niet op de laatste plaats de consument.

.

Nou vooruit, alvast een voorschotje wat we zouden kunnen gaan doen. Ik ga me even beperken tot aardbeien. Maar je kunt het zo doorvertalen naar ander klein fruit, honingtomaten of bijvoorbeeld Tas-Toe-paprika's. Laten we een prachtig ketenconcept met smaakaardbeien in een supermarkt gaan opzetten. Een concept dat nog verder reikt dan de deur van de supermarkt. Ik ga er gemakshalve maar vanuit dat er ook gewillige mensen bij supers zijn die mee willen denken en niet afwachten tot ze iets kant-en-klaars aangereikt krijgen. Dat werkt niet, want dan begint het ge-jamaar weer. Nee, geen geëmmer, maar vanaf het begin meedenken en medeconcepteigenaar worden. Niet enthousiast of kont tegen de krib? Dan gaan we naar de volgende. Waarom supers? Omdat je via die weg heel veel mensen kunt bereiken.

.

Laten we het maar rigoureus gaan aanpakken. De groente- en fruitafdeling mag blijven voor de uitwisselbare bulkproducten. Producten die onderscheidend zijn, dus ook waarmee de supermarkt zich kan onderscheiden, moeten een prominentere plaats krijgen, elders in de winkel. Dat zijn producten die het waard zijn om gezien en gegeten te worden. Eyecatchers voor impulsaankopen moeten we er van maken, die ook na consumptie geen teleurstelling achterlaten.

.

Voor de smaakaardbeien zie ik dan al een mooi eilandje in de winkel, met een exotische uitstraling. In ieder geval in het echte aardbeienseizoen worden smaakaardbeien gepresenteerd en niet zomaar, maar als eetconcepten. Smaakaardbeien, slagroom, yoghurt, mascarpone, monchou en andere zuivelproducten waarmee aardbeien graag gezien worden, mogen op hetzelfde eilandje vertoeven. Rollen beschuit, vlaaibodems en lange vingers horen er ook bij. Om aardbeien lekker te dippen zouden aceto balsamico en chocoladefondue-setjes ook niet misstaan. Voor mijn part in het midden van het eilandje een mooie Strawberrytree. En een heerlijke aardbeiengeur hoort er natuurlijk bij. Ik zie het al helemaal voor me. Wedden dat het een druk bezocht eilandje gaat worden?

.

Natuurlijk heeft het product dan een eigen website en een twitteraccount nodig. Hiermee kunnen lekkere receptsuggesties en andere zaken worden uitgewisseld en kan het verhaal achter de smaakaardbeien gezien en wellicht zelfs gehoord worden. En reken dan maar dat die aardbeien ook altijd écht lekker zullen zijn, want social media is watching us. Mensen zoals u, fans en ambassadeurs zorgen er wel mee voor dat 'smaakaardbeien' een succes wordt en een voorbeeld wordt voor andere producten. Technologie, entertainment en design verenigd op de winkelvloer. Eindelijk weer leven in de brouwerij, weg met die dooie boel in het groente- en fruitschap!

.

Zoals Iceman Wim Hof, afgelopen week zei op TEDxAmsterdam: 'het gaat erom te geloven in je eigen kracht'. En met zijn allen hebben we die kracht. Nou, welke supermarktorganisatie of andere retailclub doet er mee? Of kunnen we buiten de supermarkten om iets organiseren? Vast wel!

.

Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,

groeten van Jan

.

P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof u thuis bent op ons aardbeienbedrijf.