advertentie
woensdag 17 december 2008
zondag 14 december 2008
Geen gezeik, iedereen rijk
“Samen voor ons eigen” was de slogan van de Koot & Bie typetjes Jacobse en Van Es als boegbeelden van De Tegenpartij. Voor de tuinbouw is dit thema weer actueler dan ooit, getuige ook het vele missiewerk om het aanbod zoveel mogelijk te bundelen. “Nederland is groot geworden door de vrije jongens, die nooit te beroerd waren om 48 uur ! per dag hun handen te laten wapperen”, aldus De Tegenpartij. En ze vervolgen met: “De vrije jongens worden met uitroeiing bedreigd, ze zijn een gevangene van het systeem geworden. Stem daarom op De Tegenpartij”. Dat was 30 jaar geleden en op YouTube kun je het allemaal nog terugzien.
Het systeem van nu moet ook rigoureus op de schop. Een beetje sleutelen helpt niet meer. Prei, spruiten en vele andere producten verlaten voor hooguit enkele dubbeltjes het erf van de tuinder. Wat er verderop in de keten met het product gebeurt, daar heeft de tuinder geen enkele invloed op. Eenmaal als gevangene van dit systeem geketend lijkt er geen ontkomen aan. Weg met de keten oude stijl !!
Het is tijd voor iets nieuws.
Nu de producten dan toch bijna niks meer opbrengen is de tijd rijp voor het eveneens op Koot & Bie geïnspireerde “geen gezeik - iedereen rijk”- concept. Kern van het concept is niet de keten, maar een ketting, met een sluitinkje. Een ketting hetzelfde als een keten? Het is maar hoe je het bekijkt. Ten opzichte van de keten is een ketting geschikt om iets mee vooruit te bewegen en in het geval van een halsketting is het een sieraad. En daar kun je makkelijker fans voor krijgen dan voor een keten aan je been, met een ijzeren bol aan het eind. Essentieel voor het concept is het sluitinkje om de ketting eindloos te maken.
Ik stel me zo voor dat een collectief preitelers, of voor mijn part spruiten- of tomatentelers, samen met een logistiek dienstverlener en een retailorganisatie een gesloten ketting vormt. Alle partijen brengen hun product of dienst “om niet” in en leveren hiermee de energie en het smeermiddel om de ketting voort te bewegen. Geen dagelijks gekissebis over prijzen dus tussen telers- en retailorganisatie. Gezamenlijk worden afspraken gemaakt over de winkelverkoopprijs, acties, volumes, kwaliteit, restpartijen, derving, enzovoort. Kosten voor derving komen niet alleen op het bordje van de retail te liggen. Alleenrecht voor het voeren van het merk kan bespreekbaar zijn.
Promotie kan gezamenlijk worden opgepakt en veel free publicity genereren . Net zoals dat bij de introductie van het streekproductenmerk GIJS ook voor PLUS-Retail veel krantpubliciteit heeft opgeleverd. Supermarkten kunnen zich profileren met het verhaal dat ze de boer ook een goede boterham gunnen. En zo zijn er nog genoeg kunstjes te bedenken die win-win opleveren. Alle betrokken partijen werken coöperatief samen en op basis van de werkelijke kostprijzen die iedere schakel heeft worden de marges verdeeld volgens een bepaalde wellicht nog uit te vinden formule. Het concept moet zodanig worden opgezet dat er voor alle partijen aan het eind van het jaar een maximaal bevredigend saldo overblijft.
Voorwaarde voor het slagen van het concept is dat het product een merknaam heeft, als zodanig herkenbaar is bij de consument en zich op de een of andere manier onderscheidt van het concurrerende product. Het Unique Selling Point moet glashelder zijn en daarmee kun je fans maken. Fans zijn meer dan alleen maar klanten. Fans zijn ambassadeurs en die maken een “geen gezeik – iedereen rijk”- concept succesvol. Vraag het anders maar eens aan Marco Borsato of Frans Bauer.
Het systeem van nu moet ook rigoureus op de schop. Een beetje sleutelen helpt niet meer. Prei, spruiten en vele andere producten verlaten voor hooguit enkele dubbeltjes het erf van de tuinder. Wat er verderop in de keten met het product gebeurt, daar heeft de tuinder geen enkele invloed op. Eenmaal als gevangene van dit systeem geketend lijkt er geen ontkomen aan. Weg met de keten oude stijl !!
Het is tijd voor iets nieuws.
Nu de producten dan toch bijna niks meer opbrengen is de tijd rijp voor het eveneens op Koot & Bie geïnspireerde “geen gezeik - iedereen rijk”- concept. Kern van het concept is niet de keten, maar een ketting, met een sluitinkje. Een ketting hetzelfde als een keten? Het is maar hoe je het bekijkt. Ten opzichte van de keten is een ketting geschikt om iets mee vooruit te bewegen en in het geval van een halsketting is het een sieraad. En daar kun je makkelijker fans voor krijgen dan voor een keten aan je been, met een ijzeren bol aan het eind. Essentieel voor het concept is het sluitinkje om de ketting eindloos te maken.
Ik stel me zo voor dat een collectief preitelers, of voor mijn part spruiten- of tomatentelers, samen met een logistiek dienstverlener en een retailorganisatie een gesloten ketting vormt. Alle partijen brengen hun product of dienst “om niet” in en leveren hiermee de energie en het smeermiddel om de ketting voort te bewegen. Geen dagelijks gekissebis over prijzen dus tussen telers- en retailorganisatie. Gezamenlijk worden afspraken gemaakt over de winkelverkoopprijs, acties, volumes, kwaliteit, restpartijen, derving, enzovoort. Kosten voor derving komen niet alleen op het bordje van de retail te liggen. Alleenrecht voor het voeren van het merk kan bespreekbaar zijn.
Promotie kan gezamenlijk worden opgepakt en veel free publicity genereren . Net zoals dat bij de introductie van het streekproductenmerk GIJS ook voor PLUS-Retail veel krantpubliciteit heeft opgeleverd. Supermarkten kunnen zich profileren met het verhaal dat ze de boer ook een goede boterham gunnen. En zo zijn er nog genoeg kunstjes te bedenken die win-win opleveren. Alle betrokken partijen werken coöperatief samen en op basis van de werkelijke kostprijzen die iedere schakel heeft worden de marges verdeeld volgens een bepaalde wellicht nog uit te vinden formule. Het concept moet zodanig worden opgezet dat er voor alle partijen aan het eind van het jaar een maximaal bevredigend saldo overblijft.
Voorwaarde voor het slagen van het concept is dat het product een merknaam heeft, als zodanig herkenbaar is bij de consument en zich op de een of andere manier onderscheidt van het concurrerende product. Het Unique Selling Point moet glashelder zijn en daarmee kun je fans maken. Fans zijn meer dan alleen maar klanten. Fans zijn ambassadeurs en die maken een “geen gezeik – iedereen rijk”- concept succesvol. Vraag het anders maar eens aan Marco Borsato of Frans Bauer.
donderdag 4 december 2008
Het Frambozeneffect
“Sap van aardbeien blijkt het meest effectieve afrodisiacum te zijn. Het sap zorgt ervoor dat koppels gepassioneerder kussen. Ook blijkt dat het sap van aardbeien een groot effect heeft op de seksuele lust bij mannen én vrouwen. Mannen voelen zich vrolijker en meer opgewonden na een slok van het sapje. Naast het feit dat aardbeien ook goed zijn voor je seksleven, is het een goede bron van antioxidanten. Deze stoffen zouden het risico op hartziekten verminderen.”
Ik kwam het berichtje deze week tegen in het Agrarisch Dagblad. Twee dingen vond ik er wat minder aan. Ten eerste stond er in plaats van aardbeien, granaatappel geschreven en ten tweede is het veel effectiever als dit soort artikelen in gezondheidsbladen en culinaire glossy’s zou verschijnen.
Een aantal jaren geleden werden we plotseling verrast met een soortgelijk berichtje over de weldadige uitwerking van het eten van frambozen op het lichaam. Er ontstond een kettingreactie van artikeltjes, her en der in de bladen. Bovendien was in één klap bewezen dat dit soort free publicity zoden aan de dijk zet voor de afzet. Door de vermeende en ook reële groeikansen voor de frambozensector konden een aantal grote afzetorganisaties de verleiding niet weerstaan om het telen van frambozen eens flink te promoten. Voor een deel geholpen met GMO geld zijn de laatste jaren steeds grotere arealen frambozen uit de grond gestampt. Met als gevolg een telersprijsniveau van ver onder de maat.
Het is niet te hopen dat consumenten nu hun heil ook nog eens gaan zoeken bij die granaatappels. Gelukkig zijn aardbeien, frambozen en andere soorten kleinfruit nog een heel stuk knapper dan die lelijke granaatappels. Volgens mij is het frambozeneffect iets waar we meer rekening mee moeten houden. Kort rijk is leuk en verleidelijk, maar als dat vervolgens lang arm wordt is het rampzalig.
dinsdag 28 oktober 2008
Help....de Aziaten komen !
Afgelopen week was ik op het Food for Future Congres in het kader van de Dutch Design Week. Wat heeft design nu met voedsel te maken? Op dit moment nog veel te weinig vind ik, maar daar gaat absoluut verandering in komen. Met design kun je mensen prikkelen om de aandacht voor je product te krijgen, om nieuwe markten en toepassingen te creëren en om het te kopen.
Een van de sprekers op het congres was de wereldberoemde trendwatcher Adjiedj Bakas. Volgens hem zijn we een paar jaar geleden begonnen aan een nieuw tijdperk waarin de beleveniseconomie toonaangevend gaat worden. Het gaat de komende decennia niet meer vooral om snel rijk worden, maar er vindt een verschuiving plaats naar waarden als genieten, gezondheid en smaak.
Daarnaast zal volgens Bakas de zeer snelle toename van de wereldbevolking en de groei van de Oosterse economie ervoor zorgen dat de (wereld)macht naar het Oosten verschuift. Daardoor zal er ook geknabbeld gaan worden aan Westerse principes als het bezwaar tegen genetische manipulatie. In de strijd en noodzaak om iedereen te kunnen voeden zal de opkomende Oosterse macht daaraan geen boodschap hebben. Ook om mensen meer te kunnen laten genieten, om planten te creëren met meer gezonde stoffen en om extreem lekkere producten voort te brengen kan genetisch sleutelen een revolutie in de foodwereld ontketenen.
Hier in Nederland hebben we geweldige instituten die hier een grote trekkende en innoverende rol in kunnen spelen. Natuurlijk wordt daar nu ook al wel iets aan gedaan, maar om ervoor klaar te zijn als de Aziaten komen is het wellicht niet verkeerd om nu een tandje bij te zetten op dit thema. En om het straks goed te kunnen verkopen is het verstandig om er nu ook alvast wat ontwerpers van de Design Academy bij te betrekken. Met de Floriade in zicht een leuke kans om ons niet weer van onze oubolligste kant te laten zien.
Een van de sprekers op het congres was de wereldberoemde trendwatcher Adjiedj Bakas. Volgens hem zijn we een paar jaar geleden begonnen aan een nieuw tijdperk waarin de beleveniseconomie toonaangevend gaat worden. Het gaat de komende decennia niet meer vooral om snel rijk worden, maar er vindt een verschuiving plaats naar waarden als genieten, gezondheid en smaak.
Daarnaast zal volgens Bakas de zeer snelle toename van de wereldbevolking en de groei van de Oosterse economie ervoor zorgen dat de (wereld)macht naar het Oosten verschuift. Daardoor zal er ook geknabbeld gaan worden aan Westerse principes als het bezwaar tegen genetische manipulatie. In de strijd en noodzaak om iedereen te kunnen voeden zal de opkomende Oosterse macht daaraan geen boodschap hebben. Ook om mensen meer te kunnen laten genieten, om planten te creëren met meer gezonde stoffen en om extreem lekkere producten voort te brengen kan genetisch sleutelen een revolutie in de foodwereld ontketenen.
Hier in Nederland hebben we geweldige instituten die hier een grote trekkende en innoverende rol in kunnen spelen. Natuurlijk wordt daar nu ook al wel iets aan gedaan, maar om ervoor klaar te zijn als de Aziaten komen is het wellicht niet verkeerd om nu een tandje bij te zetten op dit thema. En om het straks goed te kunnen verkopen is het verstandig om er nu ook alvast wat ontwerpers van de Design Academy bij te betrekken. Met de Floriade in zicht een leuke kans om ons niet weer van onze oubolligste kant te laten zien.
maandag 29 september 2008
Aardbeienlekkers
Hè,hè, daar zijn we weer. Het heeft even geduurd voor er weer een nieuw bericht op deze blog is verschenen. De laatste weken zijn we druk geweest met de ontwikkeling van ons nieuwste product. Het is zo'n bijzonder lekkere jam geworden dat hij het label "Aardbeienlekkers" verdient. Afgelopen weekend, tijdens Kunsthal KOOKT 2008 hebben we het resultaat gepresenteerd en de complimenten van de vele bezoekers tot onze grote tevredenheid in ontvangst genomen.
Het seizoen van de koude grond aardbeien zit er weer op. En wij telen alleen maar aardbeien als ze op zijn lekkerst zijn, in de zomer dus. Vorige week zijn de allerlaatste Mara des Bois aardbeien van dit seizoen geplukt. Met het genieten van deze Mara's, Lambada’s, Korona’s en andere lekkere aardbeienrassen hoeft u echter niet te stoppen. Vanaf nu bieden wij deze rasaardbeien ook aan als Aardbeienlekkers.
Heerlijk voor op de boterham, om uw dessert te verrijken met een uniek product of gewoon om lekker van te snoepen. Net als het verse product dat we in het seizoen verkopen, noemen we ook de voor Aardbeienlekkers gebruikte aardbeien bij hun naam. Smaken verschillen immers.
Ons assortiment Aardbeienlekkers bestaat nu uit:
Extra jam van Mara des Bois
Extra jam van Lambada
Extra jam van Polka
Extra jam van Korona
Extra jam van Honeoye
Extra jam van Darselect
€ 5,50 per flinke pot van 385 ml
Verzendkosten voor 1 tot en met 12 potten € 6,20 per zending
Wilt u bestellen:
Stuur dan een e-mail naar jam@aardbeien.net
De verdere instructies om te kunnen bestellen krijgt u dan per e-mail toegezonden
Wilt u op de hoogte blijven van ons product:
Of wilt u over nieuwe soorten Aardbeienlekkers geïnformeerd worden stuur dan een e-mail naar nieuws@aardbeien.net
Op onze website www.janrobben.nl is van alles te lezen over ons bedrijf.
Het seizoen van de koude grond aardbeien zit er weer op. En wij telen alleen maar aardbeien als ze op zijn lekkerst zijn, in de zomer dus. Vorige week zijn de allerlaatste Mara des Bois aardbeien van dit seizoen geplukt. Met het genieten van deze Mara's, Lambada’s, Korona’s en andere lekkere aardbeienrassen hoeft u echter niet te stoppen. Vanaf nu bieden wij deze rasaardbeien ook aan als Aardbeienlekkers.
Heerlijk voor op de boterham, om uw dessert te verrijken met een uniek product of gewoon om lekker van te snoepen. Net als het verse product dat we in het seizoen verkopen, noemen we ook de voor Aardbeienlekkers gebruikte aardbeien bij hun naam. Smaken verschillen immers.
Ons assortiment Aardbeienlekkers bestaat nu uit:
Extra jam van Mara des Bois
Extra jam van Lambada
Extra jam van Polka
Extra jam van Korona
Extra jam van Honeoye
Extra jam van Darselect
€ 5,50 per flinke pot van 385 ml
Verzendkosten voor 1 tot en met 12 potten € 6,20 per zending
Wilt u bestellen:
Stuur dan een e-mail naar jam@aardbeien.net
De verdere instructies om te kunnen bestellen krijgt u dan per e-mail toegezonden
Wilt u op de hoogte blijven van ons product:
Of wilt u over nieuwe soorten Aardbeienlekkers geïnformeerd worden stuur dan een e-mail naar nieuws@aardbeien.net
Op onze website www.janrobben.nl is van alles te lezen over ons bedrijf.
vrijdag 8 augustus 2008
Glazen Stad
Het is toch eigenlijk wel een raar idee, dat tomatentelers hun rendement tegenwoordig niet uit de tomatenteelt halen, maar uit het leveren van elektriciteit aan het net. Dat zet me af en toe toch wel eens aan het denken, of beter gezegd aan het dromen.
Al die gratis zonnewarmte die gevangen wordt onder glas, waarom bouwen we nou niet eens een keer een échte Glazen Stad. En waarom gaan mensen al niet in een kas wonen? Met zijn allen onder een gezamenlijk dak. Dat mag er dan natuurlijk wel iets futuristischer en gevarieerder uitzien dan het strakke dak van een doorsnee groenten- of bloemenkas. Altijd weer om te barbecueën, geen regenpakken nodig op de fiets. Zelf of gezamenlijk in de stadstuin tomaten, druiven en kiwi’s telen. Wordt het te warm, dan zetten warmtewisselaars die energie wel weer om in elektriciteit. Of de overtollige warmte wordt opgeslagen in een enorme ondergrondse warmwateropslag die in koude tijden weer aangesproken kan worden.
Al die gratis zonnewarmte die gevangen wordt onder glas, waarom bouwen we nou niet eens een keer een échte Glazen Stad. En waarom gaan mensen al niet in een kas wonen? Met zijn allen onder een gezamenlijk dak. Dat mag er dan natuurlijk wel iets futuristischer en gevarieerder uitzien dan het strakke dak van een doorsnee groenten- of bloemenkas. Altijd weer om te barbecueën, geen regenpakken nodig op de fiets. Zelf of gezamenlijk in de stadstuin tomaten, druiven en kiwi’s telen. Wordt het te warm, dan zetten warmtewisselaars die energie wel weer om in elektriciteit. Of de overtollige warmte wordt opgeslagen in een enorme ondergrondse warmwateropslag die in koude tijden weer aangesproken kan worden.
Laatst was ik in Rotterdam bij Restaurant Smaak in wat vroeger de pakhuizen waren op het Westelijk Handelsterrein (foto). Een glazen dak verbindt de verschillende etablissementen met elkaar. Altijd terrasjesweer daar.
maandag 28 juli 2008
Door het oog van de naald
Ik denk altijd weer aan die derde juni van het jaar 2000 als de lucht in de verte zwart-paars begint te kleuren en de wind al het droge zand van het erf blaast. Een hagelbui zoals we nog nooit meegemaakt hadden vernietigde in een kwartier tijd ons hele inkomen voor dat jaar. Vanavond was het weer zover. Die donkere lucht, weliswaar minder paars, maar toch.... Paars is voor mij de kleur van hagel en ellende geworden. De wind blies vanavond weer de eerste trompet en het water viel met kuubse bakken uit de hemel. Hard tikte af en toe een klein hagelsteentje tegen de ruiten. Alleen door het scherp tikkende geluid vielen de steentjes op, de regendruppels vormden vanavond de overmacht. De pingpongballen hebben ons gelukkig weer gemist. Toch ga ik na zo'n bui meteen kijken naar het aardbeienveld. De schade lijkt mee te vallen, maar morgenvroeg kunnen we de balans pas echt opmaken. Eerst maar eens een nachtje erover slapen.
De foto is van 3 juni 2000. Er was niet één onbeschadigde aardbei meer te vinden.
woensdag 23 juli 2008
Vogels...een lust...én een last !
Het magazine van De Vogelbescherming valt geregeld op de mat in huize Robben. Ooit hebben we in een enthousiaste bui besloten om daar een bescheiden periodieke financiële bijdrage voor te leveren. Als ouders wil je de kinderen toch ook een beetje natuurbesef meegeven. We genieten ieder jaar van de koppels patrijzen die tussen onze aardbeien en in de ruig begroeide akkerranden weer verschillende nesten jonge patrijsjes grootbrengen. Ook de torenvalken hebben nu al 10 jaar achtereen een nest prachtige vogels uitgebroed.
Onze liefde voor vogels wordt echter danig op de proef gesteld de laatste jaren. Dit jaar spant daarbij overduidelijk de kroon. Zeker 20% van alle aardbeien die rood durven te worden verdwijnt in de magen van merels en vooral duiven, of ze pikken er een gat in. Of het nou houtduiven, holenduiven of postduiven zijn, ik zou het niet weten. Voor mij zijn het ondertussen allemaal rotduiven.
Ja, wat doen we daaraan? Wie het weet mag het zeggen. Af en toe komen de jagers om te schieten en meestal raken ze er ook nog wel een paar. De magen van door de jagers geslachte duiven zitten vol met aardbeien, rood én groen. Tegen honderden duiven is weinig te beginnen lijkt het. Ze halen de aardbeien zelfs nog weg uit de kisten die de plukkers achter zich neergezet hebben als ze vol zijn.
Knalapparaten? Nou daar zal Oirschot blij mee zijn, ons bedrijf ligt zowat tegen de bebouwde kom aan. Vogelverschrikkers of wapperende linten? Die beesten lachen erom. Het maakt eigenlijk niet uit wat je doet, die vogels wennen overal snel aan. Ze vliegen bij een nieuwe wegjaagtechniek een keer op en landen 50 meter verder weer aan de andere kant van het veld. Alles overdekken met vogelnetten? Behalve de hoge kosten is het toch ook wel een zielig gezicht om al die verstrikt geraakte vogels te zien hangen. En waar moeten die patrijzen dan weer blijven?
De gemeente Oirschot heeft voor aan de straat een informatiebord geplaatst waarop trots vermeld wordt dat de patrijs weer terug is in de Boterwijk, de buurtschap waar wij wonen. Dankzij het verminderde gebruik van insecticiden staat erbij geschreven. Om de natuurlijke vijanden van die insecten een geschikte omgeving te bieden hebben we struiken en hagen aangeplant en laten we de akkerranden ruig begroeien. Maar al die "nieuwe natuur" blijkt dus ook een prima uitvalsbasis te zijn voor duiven, merels en kauwen. Misschien komende winter de zaag hier en daar dan maar eens inzetten. Jammer voor de patrijzen wellicht. Of het moet zijn dat het faunafonds behulpzaam kan zijn. Ik heb de website http://www.faunafonds.nl/ bestudeerd, maar de moed zakt snel in de schoenen als je denkt voor vergoeding in aanmerking te kunnen komen. pppppfffffffffff, wat een geneuzel. Heeft iemand ervaring?
Onze liefde voor vogels wordt echter danig op de proef gesteld de laatste jaren. Dit jaar spant daarbij overduidelijk de kroon. Zeker 20% van alle aardbeien die rood durven te worden verdwijnt in de magen van merels en vooral duiven, of ze pikken er een gat in. Of het nou houtduiven, holenduiven of postduiven zijn, ik zou het niet weten. Voor mij zijn het ondertussen allemaal rotduiven.
Ja, wat doen we daaraan? Wie het weet mag het zeggen. Af en toe komen de jagers om te schieten en meestal raken ze er ook nog wel een paar. De magen van door de jagers geslachte duiven zitten vol met aardbeien, rood én groen. Tegen honderden duiven is weinig te beginnen lijkt het. Ze halen de aardbeien zelfs nog weg uit de kisten die de plukkers achter zich neergezet hebben als ze vol zijn.
Knalapparaten? Nou daar zal Oirschot blij mee zijn, ons bedrijf ligt zowat tegen de bebouwde kom aan. Vogelverschrikkers of wapperende linten? Die beesten lachen erom. Het maakt eigenlijk niet uit wat je doet, die vogels wennen overal snel aan. Ze vliegen bij een nieuwe wegjaagtechniek een keer op en landen 50 meter verder weer aan de andere kant van het veld. Alles overdekken met vogelnetten? Behalve de hoge kosten is het toch ook wel een zielig gezicht om al die verstrikt geraakte vogels te zien hangen. En waar moeten die patrijzen dan weer blijven?
De gemeente Oirschot heeft voor aan de straat een informatiebord geplaatst waarop trots vermeld wordt dat de patrijs weer terug is in de Boterwijk, de buurtschap waar wij wonen. Dankzij het verminderde gebruik van insecticiden staat erbij geschreven. Om de natuurlijke vijanden van die insecten een geschikte omgeving te bieden hebben we struiken en hagen aangeplant en laten we de akkerranden ruig begroeien. Maar al die "nieuwe natuur" blijkt dus ook een prima uitvalsbasis te zijn voor duiven, merels en kauwen. Misschien komende winter de zaag hier en daar dan maar eens inzetten. Jammer voor de patrijzen wellicht. Of het moet zijn dat het faunafonds behulpzaam kan zijn. Ik heb de website http://www.faunafonds.nl/ bestudeerd, maar de moed zakt snel in de schoenen als je denkt voor vergoeding in aanmerking te kunnen komen. pppppfffffffffff, wat een geneuzel. Heeft iemand ervaring?
dinsdag 22 juli 2008
Een Miep van 268 kilo !
Ik weer met mijn grote mond. We waren met een stel Lions vrienden op excursie bij Kees en Frances Scheepens die hard aan de weg timmeren met hun Duke of Berkshire varkens en het Groene Woud Rund http://www.dukeofberkshire.nl . Wie het eens wil proberen om om de rug van Miep te klimmen, een meisjesvarken van alles bij elkaar, inclusief speklappen, zult en krulstaart 268 kilo ! Bijna was het me gelukt, maar jammergenoeg was Miep niet berig, anders was ze wel blijven staan. Ze ging er als een speer vandoor.
Test
Ik heb zojuist deze blog aangemaakt. Ben benieuwd wat ervan terecht gaat komen en wat er allemaal nog op geschreven gaat worden. Deze lieveheersbeestjes zijn goed bezig. 1 + 1 wordt in dit geval minimaal enkele tientallen denk ik. Zal het eens opzoeken. Gek dat ik dat nog niet weet hoewel die beestjes mij dagelijks helpen bij het verwijderen van de luizen in mijn aardbeienveld.
Abonneren op:
Posts (Atom)