advertentie

zondag 30 juni 2013

Weekblog week 26 - 2013 (23 t/m 29 juni)


Het natte weer zorgde deze week voor aardbeien met een loopneus.


De enigszins verbouwde pallet op zijn kant begint zijn vruchten af te werpen.


In de Eetbare Wand is het nu ook een kleurrijk gebeuren


De aardbeien van het ras Florence zijn lekker dik, een beetje zoet en met een fris zuurtje als nasmaak.


Deze Symphony staat hier nu net te bloeien. Over enkele weken kunnen hier de vruchten van geplukt worden.

We hebben de aardige mevrouw een paar gratis doosjes aardbeien gegeven en zo blij als ze daarmee was, daar word je dan zelf ook weer blij van. Er zijn namelijk mensen die hier niet alleen aardbeien komen kopen, maar die ook in geuren en kleuren vertellen wat ze er allemaal mee doen. De mevrouw vertelde over een gerecht wat ze regelmatig maakte, een Aardbeien-Pavlova hoe lekker dat toch wel niet was. En hoe eenvoudig te maken. Ze stuurde het recept naar me toe en ik ging er mee aan de slag. Waar kende ik dat toch van? Een aantal jaren geleden maakte ik al eens Eton Mess, een rommelig mengseltje van brokken meringue met stukken aardbei en lobbig geslagen room, ooit bedacht op een kostschool voor jongens, die wel van gemak hielden. Toegegeven, die meringue van toen kwam kant-en-klaar uit het pak van de Hanos.

Nu ging ik het zelf maken en het stelt niks voor, want zelfs ik kan dat dus. De Pavlova werd gewoon een soort Eton Mess, maar dan een beetje meer georganiseerd, in laagjes. De eerste keer dat ik het maakte kregen we vrienden op bezoek (ik heb er een paar). De ontvangst en het afscheid gingen gepaard met het zo simpel te maken gebak, zó lekker vonden ze het. O ja, wél goeie aardbeien erop leggen natuurlijk.....Het recept zal ik binnenkort op de website plaatsen.

Het was nogal rotweer de afgelopen week. Een boel nattigheid en ook niet al te warm. De aardbeien lagen maar een beetje in het stro te liggen en het rijp worden schoot niet echt op. Het scheelde dat de mensen ook niet zo happig waren om te gaan fietsen, anders hadden we vast aardbeien tekort gehad. Op vrijdagmiddag heb ik zelf eventjes in onze winkel gestaan, als doelwit van een filmopname die waarschijnlijk na de zomer ergens gaat verschijnen. Een uurtje of drie ben ik filmacteur geweest, wel real live, dat scheelt. Het ging over aardbeien en over het naar de rug of naar het gezicht staan van de stad. De interviewer was dezelfde die me vorig jaar voor Trouw interviewde. Dat interview had toen de nodige ophef veroorzaakt in de sector. Maar goed, dat had ik hem eerst verteld voordat ze begonnen te filmen. En nu mocht ik het zelf zeggen en hoefde er niks opgeschreven te worden.

Tijdens de filmopname had ik net verteld dat heel veel mensen vragen naar de zoetste aardbei, alsof andere smaken niet bestaan. Grappig was dat toen ik net even in de winkel stond, drie klanten na elkaar vroegen: 'wat is de zoetste?' Het probleem is dat de meeste rassen op hetzelfde moment qua suikerwaarde vrij dicht bij elkaar zitten. Het kan best zo zijn dat een aardbei die voor het gevoel zo zuur is als een citroen, toch de zoetste is als het om suikerwaarde gaat. Maar de beleving is anders. Een citroen is ook hartstikke zoet. Ook die snoepzuurtjes waar je wangen van bij elkaar trekken door de zurigheid, zijn een en al suiker. Eigenlijk vragen de meeste mensen denk ik dus een aardbei, die alleen maar zoet en sappig is, maar verder weinig smaak heeft. In mijn beleving is de Lambada er zo eentje, die overigens als culinair toppertje hoog staat aangeschreven. Op een vlaai is het echt niks bijzonders hoor. Vooral veel zoetigheid en weinig fruitsmaak. Een als vers geconsumeerde wat zurig overkomende aardbei is misschien wel de perfecte voor de vlaai of de voor de Eton Mess. Dé lekkerste aardbei bestaat dus gewoon niet.

Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,
groeten van Jan

P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof je thuis bent op ons aardbeienbedrijf!


zondag 16 juni 2013

Weekblog week 24 - 2013 ( 9 t/m 15 juni)


En nu maar afwachten of er ook inwoning komt in de bijenhotelletjes


De bedoeling is eigenlijk dat de poezen de vogels wegjagen die het op de aardbeien hebben gemunt. Maar ja, dat schiet zo niet op natuurlijk.


De Eetbare Wand doet het niet slecht tot nu toe. Kwestie van op tijd water geven.

Hoewel ik de afgelopen week niet bepaald uit mijn neus heb lopen eten, wil ik mijn eigen drukmakerij direct relativeren. Mijn prestaties deze week vallen toch wel een beetje in het niet bij die van een flink aantal aardbeiencollega's die zich noest hebben voorbereid op de Homeride wielertocht en deze inmiddels ook volbracht hebben. Ik heb zojuist gehoord dat ze er aardig doorheen zaten na 500 km op de trappers en dat in één etmaal. Van Groningen naar Maastricht en dan echt niet via de kortste weg. Het was allemaal voor het goede doel. De telers van Hollandse Aardbeien zetten zich het hele jaar in voor de Ronald McDonald huizen en halen door middel van sponsoracties geld op en maken kinderen en hun ouders bij tijd en wijle blij met lekkere aardbeien. Complimenten voor deze wielrennende collega's.

De pluk is hier op de Aardbeienacademie nu lekker op gang gekomen. Het ras Flair is nu volop in productie en de andere rassen volgen hem op de voet. Opvallend is dat verschillende mensen de Flair al smaakbommetjes noemen of andere liefkozende benamingen hebben gegeven. Jammer is wel dat de merels en duiven ze ook graag lusten. Dat is met Lambada niet anders overigens. Johann Wolfgang von Goethe zei het lang geleden al, dat je aan kinderen en vogels moet vragen of aardbeien lekker zijn. Toch moeten we op die vogeloverdaad nog wat zien te verzinnen. Er lopen hier enkele poezen rond, maar die zijn overdag liever lui dan moe. Zelfs onze jonge haas die zich al enkele weken tussen de aardbeien verschanst zien ze nog over het hoofd. Er lag deze week wel een keer een flinke hoop duivenveren in het gazon, maar er waren verder geen duivenonderdelen te vinden. Waarschijnlijk is er een buizerd neergedoken en heeft een aardbeiplukkende duif naar de eeuwige jachtvelden geholpen.

Halverwege de week mocht ik een lezing gaan houden bij bloembollenkwekers. Via Speakers Academy ben ik daar terecht gekomen. Die bollentelers verenigd in een telersvereniging proberen enkele bijzondere bloembolrassen vraaggestuurd te telen. Dan moet je natuurlijk vraag creëren en voorafgaand daaraan de latente behoeften van potentiële kopers wakker schudden.Ik sta altijd langer te preken dan eigenlijk de bedoeling is. Ruim een uur stond ik daar, maar ja, wat ik met name de afgelopen 15 jaar allemaal beleefd en ervaren heb, dat laat zich moeilijk in een uur vangen. Gelukkig zegt een beeld meer dan 1000 woorden en beelden had ik dan ook genoeg.

Op de terugweg van Lisse heb ik Amsterdam nog even aangedaan. Er belandde een vraag in mijn twittertimeline of iemand nog een flinke hoeveelheid lege jampotten had. Het was bedoeld om producten in te doen voor de Voedselbank. Ik reageerde terug dat ik wel potten had, maar dat er de jam al in zat. Het waren potten met prima jam, maar het model potten paste niet meer bij de etiketten die we tegenwoordig hebben. En aangezien de betreffende persoon die erom vroeg enkele jaren geleden de Strawberrymob mee had georganiseerd, was dit een mooie gelegenheid om eens iets terug te doen. Dus heb ik ruim 200 potten met aardbeienjam in Amsterdam afgeleverd.

O ja, een leuk werkje deze week was nog het ophangen van bijenhotelletjes, gemaakt van wijnkistjes. In die hotelletjes nestelen zich solitaire bijen, vlinders en andere insecten. Er zijn in Nederland zo'n 350 verschillende soorten solitaire bijen, die allemaal op de Rode Lijst staan, dus met uitsterven bedreigd zijn. Wil je ook zo'n wijnkistje dan kun je bij Food4Bees terecht en meer over de bijenhotelletjes kun je lezen op Home4Bees.

Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,
groeten van Jan

P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof je thuis bent op ons aardbeienbedrijf!

zondag 9 juni 2013

Weekblog week 23 -2013 (2 t/m 8 juni)


Ik ontdekte hem toen ik de plantjes water had gegeven. Het beestje had zich ook even gedoucht en liep er als een verzopen katje bij. Tussen de aardbeiplanten had hij een heerlijk schuilplekje.


De eerste aardbeien van het ras Flair zijn rijp.


De planten voor de volgende teeltronde staan alweer te groeien. Over een paar weken komen ze op een ander plekje te staan waar de vruchten geplukt gaan worden.


De planten in de demotuin van de Aardbeienacademie staan er nu mooi bij. 


De bosaardbeitjes onder de walnotenboom hebben zich tot een mooie bodembedekker uitgebreid.



En ja hoor....de eerste rode aardbeien van de koude grond zijn gesignaleerd! IJs en weder dienende is het de zomerkoninkjes toch weer gelukt om rijp te worden. De aardbeien van het ras Flair hebben de strijd om de eerste te zijn gewonnen, maar ja, dat had ik al voorspeld. Dat is gewoon de vroegste van de 27 rassen die we hier hebben staan. Met een beetje geluk houdt het nu dan ook tot oktober niet meer op met de aardbeienrijperij. Minstens de helft van de aardbeien die we plukken zal van de doordragende rassen komen, verwacht ik. Die komen pas over een maandje goed op gang.

Op 16 juli is mijn Aardbeienacademie het decor voor de finale van de verkiezing van De Beste Aardbei van Nederland. NieuwVers en Foodlog hebben deze wedstrijd uitgeschreven, in navolging van andere verkiezingen. Het beste brood, de beste paprika's, tomaten en boerenkaas zijn onder andere de revue al gepasseerd. Nee, ik doe zelf niet mee aan de wedstrijd, maar behalve dat ik mijn locatie beschikbaar stel voor de finaledag, mag ik onderdeel uitmaken van de vakjury. Dat vind ik al uitdaging genoeg. De aardbeienteelt is zo divers dat het opletten zal zijn om geen appels met peren te gaan vergelijken. Telers die onder glas telen zijn vaak ontzettend innovatief bezig met energie en andere milieuthema's. Inmiddels weet ik uit eigen proefervaring ook dat er ook onder glas vaak zeer smakelijke vruchten geoogst worden.

Half juli is niet echt het glasseizoen meer, eigenlijk nog nauwelijks, op een enkel innovatief zijn nek uitstekend bedrijf na. Daarentegen is het vollegrondsseizoen dan volop aan de gang en zullen aardbeien van die teelt wellicht op dat moment het beste smaken. Veel aardbeien komen rond die tijd ook van verhoogde stellingen in de open lucht. De smaakjury zal daar wel uitkomen denk ik. Als vakjury kijken we zo breed mogelijk en niet naar momentopnames. Daarom heet de verkiezing ook 'De Beste Aardbei van Nederland' en niet 'De Lekkerste Aardbei van Nederland'. De lekkerste van de dag kan morgen wellicht een heel andere zijn dan vandaag. Mijn collega Marcel Dings schreef er een keer een gastcolumn over voor de Aardbeienacademie. Maar goed, De Beste Aardbei moet natuurlijk wél lekker zijn en niet af en toe, maar vrijwel altijd. Als teler kun je daar ook je best voor doen, met een bepaalde teeltstrategie, rassenkeuze, bemestingsniveau, plukrijpheid, enzovoort. Dat zijn allemaal dingen waar de vakjury naar kijkt. Desalniettemin, een leuke uitdaging de komende tijd. Telers die mee willen doen kunnen zich tot 1 juli a.s. inschrijven. En iedereen die er een mening over heeft mag meekletsen op Foodlog.

Rond de gebouwen van de Aardbeienacademie ben ik nog steeds bezig met de inrichting van het terrein. Behalve veel aardbeienrassen laat ik ook steeds meer manieren zien waarop je thuis aardbeien kunt telen. Op dit moment ben ik bezig een teeltsysteem neer te zetten, wat geheel gemaakt is van materialen die al jaren bij me in de schuur stonden en niet meer gebruikt werden. Inmiddels is er ook een ambachtsschool (of hoe heet dat tegenwoordig) bezig om een leuk thuisteelt-idee uit te werken tot een concreet prototype. Eerder hadden zij al een torenvalkenkast voor me gemaakt. Hopelijk kunnen we het resultaat nog voor de schoolvakantie begint laten zien. Leuk project is dat wel, zeker ook omdat de school heel enthousiast meedenkt.

Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,
groeten van Jan

P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof je thuis bent op ons aardbeienbedrijf!




zondag 2 juni 2013

Weekblog week 22 - 2013 ( 26 mei t/m 1 juni )


De demotuin van de Aardbeienacademie is alweer een stukje meer compleet, maar ik heb nog plannen zat.


Zodra de zon schijnt zoals afgelopen week af en toe, zijn de bijen er als de kippen bij.


Onze aardbeienwinkel is elke dag open. Er zijn ook altijd aardbeiplanten te koop, van veel verschillende rassen.


Op de Aardbeienacademie ben ik de Eetbare Wand aan het uittesten met aardbeiplanten. Met 24 verschillende rassen erin onderzoek ik de mogelijkheden. Tot nu toe gaat het goed. De duiven en merels letten ook goed mee op.


Dit is het ras Flair. Het gewas is een beetje flodderachtig, maar het lijkt erop dat we hier de eerste vruchten in de open lucht van kunnen plukken.


En hup, de maand mei is alweer voorbij en nog geen rijpe aardbei te zien in de open lucht. Overigens logeert er in mijn herinnering nog wel een jaar dat we pas de tweede week van juni de eerste vollegrondsaardbeien plukten. Dat zal zo'n 25 jaar geleden zijn. Onze toenmalige overbuurman is 10 juni jarig en die gaf ik toen het eerste doosje aardbeien. Dat zijn van die opvallende weetjes die je dan niet vergeet hè.... De laatste jaren zijn de eerste doosjes aardbeien meestal voor de merels en duiven geweest. Zou de populatie van die hebberige vogels zo sterk zijn toegenomen, of zijn ze veel brutaler geworden, over liever gezegd: kind aan huis. Je moet er tegenwoordig al bijna bovenop gaan staan voordat ze wegvliegen. Ik ga mijn bed in mijn aardbeienveldje zetten denk ik, met een lasergun in de aanslag. Nee, dan die zwaluwen, die vangen wat insecten en bouwen mooie moddernestjes. Ze kakken de vloer van de schuur dan wel weer vol, maar ik doe de deuren met liefde 's morgens voor hen open. Dan zitten ze al geduldig op me te wachten en zodra de buitenlucht in beeld is zijn ze gevlogen om even later terug te komen met van alles tussen hun snavels.

Met zo'n relatief klein hoekje waar ik nu op aardbeientuin kun je trouwens best veel werk hebben. Zeker omdat ik het allemaal weer zo ingewikkeld en creatief aan het maken ben. Die korven die vorig jaar een stukje van de Floriade sierden heb ik nu eindelijk ook opgeplant, op enkele na omdat de potgrond weer net iets te vlug op was. Spannend was het deze week, of het druppelsysteem wel goed zou werken. In de demotuin zitten nogal wat T-stukjes en andere koppelstukjes verwerkt. Zo eigenwijs als ik ook ben heb ik alles ook pas getest toen we de paden al hadden opgevuld met een flinke laag houtsnippers. Het was dan ook een zucht van verlichting dat alles in één keer goed werkte. Joepie! Morgen komen de eerste officiële bezoekers, een groepje mensen uit de Oekraïne. Dat wordt dus in het Engels kwebbelen over aardbeien, maar goed ik volg niet voor niks een privé 'tailor-made course English for small businesses'.

Onze diverse Strawberrytrees zijn de laatste tijd ook weer veel op feestjes te vinden. daar houden ze wel van en zeker de gasten die dan van de aardbeien mogen snoepen. De gemeente Zeewolde heeft zelfs ontdekt dat de Strawberrytree een mensen aantrekkende eyecatcher is op beurzen, waar ze hem al een keer of drie voor hebben ingezet. Voor zeker driekwart zijn het overigens wel bruiloften waar onze aardbeienbomen de feestvreugde mee mogen verhogen. Niet alleen leuk en lekker dus voor het moment suprême, maar ook voor in de fotoalbums.

Het schijnt dat er mensen in onze sector zijn die zich afvragen wat ik tegenwoordig allemaal uitspook. Zo erg zelfs dat vakblad Groenten en Fruit me daar afgelopen week over kwam interviewen. In het kielzog van de journalist was de fotograaf er ook snel op zijn motor met zwaailicht. Normaliter zie ik van hem vooral foto's van ongelukken, branden en overvallen in onze krant. Hij had die ochtend al twee ernstige incidenten gehad. Ik was het derde :-). En nu maar hopen dat ik met mijn interview weer niemand tegen zijn schenen schop, maar dat zal deze keer wel meevallen denk ik......

O ja, onze aardbeienwinkel is dus al wel open hoor. Totdat de eerste aardbeien in de open lucht geplukt worden komen ze van een collega, die ze overdekt teelt, lekker beschermd tegen de weergoden. Ik moet er regelmatig een eindje voor rijden, maar hij is nu eenmaal een van de zeer weinige telers die ook Lambada teelt. Ze kosten wat meer, maar dan heb je ook wat. Van één doosje lekkere aardbeien heb je meer genot dan van een hele krat doodgewoontjes.

Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,
groeten van Jan

P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof je thuis bent op ons aardbeienbedrijf!