advertentie

zondag 18 september 2011

Weekblog week 37 - 2011 (10 t/m 17 september)


Voor champagne is het nog even geen tijd. We moeten eerst nog wat stevig bikkelen


Onze Strawberrytree was afgelopen dinsdag present bij de presentatie van de Trendrede bij Seats2Meet in Utrecht


De laatste aardbeien van het seizoen waren verschrikkelijk lekker


Ook alweer zo'n zin om volgend jaar thuis je eigen aardbeien te plukken als student aan de Aardbeienacademie?


Zondag waren we present op de Smaakmarkt in Den Bosch. 


Het plukken van aardbeien van de koude grond is voor dit jaar wel weer klaar hier. Nou ja, vrijwel klaar dan. Er hangt nog net genoeg om af en toe een keer een optreden met de Strawberrytree mee te verzorgen. Zoet zijn ze wel, die enkele laatste schijnvruchten. Wil je weten hoe dat komt dan moet je het gastcollege over smaak, van mijn collega Marcel Dings er nog maar eens op nalezen, op de website van de Aardbeienacademie.

Met het afbouwen van de plukactiviteiten is er weer meer ruimte gekomen voor andere dingen. Je weet inmiddels dat we een online campuswinkel aan het bouwen zijn. Die wordt prachtig en met mooie producten, maar goed werk heeft tijd nodig. Sommige mensen staan te trappelen om nieuwe aardbeiplanten te bestellen, zoals van Lambada of Korona, maar ik kan je verzekeren dat die planten hier nu in goede handen zijn en al lekker bezig zijn met het aanleggen van nieuwe bloemknoppen. Omdat de planten in een potje staan kunnen ze ook in oktober en zelfs nog in het voorjaar uitgeplant worden voor een topproductie in 2012.

Zoals het er nu naar uitziet krijg ik een enthousiaste stagiaire om het businessmodel van de Aardbeienacademie, met bijbehorende communicatie komende tijd verder mee vorm te geven. Ze studeert commerciële economie aan de Hogeschool Rotterdam. Ik heb er wel zin in om daar mee aan de slag te gaan. Het zou geweldig zijn als in april, bij de opening van het aardbeienacademisch jaar 2012, de plannen vorm hebben gekregen. Het bruist in dit (mijn) hoofd behoorlijk de laatste tijd en dat is echt niet van de champagne. Die moet nog komen want vooralsnog is het vooral hard bikkelen.

Afgelopen week heb ik weer een hoop gelijkgestemden ontmoet bij Seats2Meet in Utrecht. Op dinsdag werd daar de Trendrede gepresenteerd als een gezamenlijke visie op de toekomst, door elf vooraanstaande Nederlandse trendwatchers. Dat mijn Strawberrytree daar bij de lunch gepresenteerd mocht worden was nog een reden te meer om daar aanwezig te zijn. Het verhaal kwam me eerlijk gezegd al als redelijk vertrouwd over. In de Trendrede worden mensen die wel verandering van 'het systeem' zouden willen zien verdeeld in drie categorieën: de activisten, de lijdzamen en de uitstappers.

Van activisten kun je zeggen wat je wil, je hebt ze in allerlei soorten. Met die hun woede uiten op etalageruiten en die zich verlagen door met slagroomtaarten te gooien heb ik niks. Er zijn ook activisten die ik wel een warm hart toedraag. Dan denk ik bijvoorbeeld aan de Youth Food Movement, de Stoere Vrouwen en aan mensen die een project als Landje van de Boer op poten zetten om mensen bewuster te laten worden over wat ze eten en waar ze het kopen. Deze mensen, die ik voor mezelf maar onder de goedaardige gedragsveranderingsactivisten schaar zijn broodnodig om het systeem daadwerkelijk te veranderen.

Tsja, die groep lijdzamen, dat is denk ik toch wel de mainstream en dat zal zo wel blijven. Die volgen wel een keer, maar pas nadat anderen de hete kolen voor hen uit het vuur gehaald hebben en de boontjes alvast gedopt. Ze zijn het er mee eens dat het systeem niet meer werkt, maar verder dan wat klagen en constateren dat zij de wereld tóch niet kunnen veranderen komen ze niet. Maar goed, ook deze club is broodnodig. Ze zijn kritisch, maar daardoor denk ik ook de groep die na de 'early adopters' voor schaalgrootte en efficiëntie gaat zorgen. Want eenmaal bewezen dat het werkt of dat het goed is zijn ze er als de kippen bij.

En dan de groep van de uitstappers, waartoe ik mezelf ook ben gaan rekenen. Eerlijk gezegd ben ik dat geworden, nadat ik er door schade en schande achter ben gekomen dat alleen maar de goedaardige activist en de gehoorzame coöperatist spelen niet voldoende is om het systeem te veranderen. Uit het bestaande relatief veilige wereldje stappen doet pijn en gooit je leven overhoop. Maar zelf blue oceans ontwikkelen en die met gelijkgestemden ontplooien, dát geeft pas veel voldoening. En zeker als het lukt, zeg ik er even snel bij....

Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,
groeten van Jan

P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof je thuis bent op ons aardbeienbedrijf!

Geen opmerkingen: