advertentie

zondag 12 december 2010

Weekblog week 49 - 2010 (5 t/m 11 december)

Dit schoot me afgelopen week zomaar ineens te binnen. Het voelt gelukkig nog steeds zo.


Deze week 3 aardbeientelers die ik goed ken gesproken die er ook mee kappen. Hoe groot zal die ijsberg nog zijn?

Ook dit stukje grond is nu te koop bij inschrijving. Het zal toch nog wel een keer pijn doen denk ik.

Dit boek heb ik weer eens voor de dag gehaald. Ik heb het 2 jaar geleden ook gelezen. Het zou toch fantastisch zijn als we een nieuwe Blauwe Oceaan kunnen ontdekken.


Tsja.....toch wel een beetje een dubbel gevoel om aan de ene kant advertenties te zien staan waarin we onze eigen grond te koop aanbieden. Aan de andere kant voel ik de drive om weer nieuwe dingen op te pakken. Nooit heb ik beseft dat stoppen met iets, zoveel energie oplevert om weer door te gaan. Alle reacties die we na ons besluit van enkele weken geleden hebben gekregen dragen aan dat welbevinden zeker bij. Het artikel in de Levensmiddelenkrant maakte me deze week extra vrolijk. Eindelijk eens een artikel dat to the point en volledig was en niet links en rechts planken missloeg. Op 27 december weten we of we een acceptabel bod hebben gekregen voor de grond en kunnen we de volgende stap weer zetten.
.
We houden, althans voorlopig, nog een stukje grond buiten de verkoop, evenals de gebouwen. Eerlijk gezegd zou ik het liefst nog wat lekkere aardbeien zelf telen, maar dan wel heel speciale. De komende weken droom ik daar nog maar wat over, want die zekerheid heb ik nog niet. Dromen kost niks en alvast een beetje voordromen ter oriëntatie op de toekomst lijkt me ook geen kwaad te doen. Afgelopen week las ik zelfs tweets van mensen die over mij hadden gedroomd. Wat ik daar nu weer van moet denken..... Voor de zekerheid heb ik de URL van Smaakaardbei maar vast geclaimd. En van een andere URL zijn we nu ook al eigenaar geworden. De naam daarvan verklap ik nog niet. Die naam hoort bij het leuke plan dat ik op Tweede Kerstdag ga presenteren. Tot die tijd houd ik dat plan nog spannend.
.
Wat me ook erg stimuleert om door te gaan met ondernemen is dat ik van heel veel mensen uit de teeltsector, maar ook vanuit de verkoopkant en alles wat er tussen zit, aanbiedingen heb gekregen om eens te komen praten. Deze week heb ik ook van drie collega aardbeientelers gehoord dat ze ermee stoppen. De nood is blijkbaar erg hoog en misschien was ik wel het topje van een ijsberg. Ik hoop het niet, maar de signalen die ik krijg liegen er niet om. Dat er straks in Nederland geen aardbeien meer geteeld worden, daar hoeft u echt niet over in te zitten. Maar het zijn wel steeds minder bedrijven met een steeds grotere oppervlakte. Die wedloop zal nog wel een tijdje doorgaan. Ik zie het kantelpunt echter steeds dichterbij komen. Het telen op de bonnefooi heeft zijn langste tijd gehad.
.
Mijn uitdaging is nu om dat kantelpunt handen en voeten mee te geven. Twee jaar geleden heb ik het boek Blue Ocean Strategy gelezen. Een Blauwe Oceaan is een ruimte in de markt waarbij je niet probeert de concurrentie te verslaan, maar waarbij je de concurrentie buitenspel zet, althans voor een tijdje. Simpelweg, omdat het concept of liever nog de concepten niet bestaan, is er nog geen vraag naar. Een Blauwe Oceaan speelt in op de latente behoefte van de klant en dat kan zijn de retailer, de consument of nog beter, beide. En niet alleen de retailer en de consument worden daar beter van, maar ook degenen die het product maken en op de wereld zetten.
.
Het lijkt een utopie, maar ik ben ervan overtuigd dat het een manier is om uit een groot deel van de malaise te komen. Eerlijk gezegd heb ik in grote lijnen al een mooie (vind ik zelf) Blauwe Oceaan bedacht. Hij ligt hier al op de tekentafel. In januari ga ik op onderzoek uit en dan het plan stap voor stap uitwerken, zoals het bij elkaar trommelen van partners.
.
Zo simpel als ik het nu even opschrijf is het nou overigens ook weer niet hoor. Het gaat er niet alleen om, om een mooi en uitstekend innovatief product te ontwikkelen, maar ook de procesinnovatie is voor een Blauwe Oceaan van cruciaal belang. Juist daarmee kun je het verschil maken met de rest van de sector. Denk als het over aardbeien gaat maar eens aan de lange distributieketen die er is tussen teler en keukentafel en de daarmee gepaard gaande kwaliteitseisen (rijp=fout). Of het ondeskundige en soms zelf onverschillige personeel op de winkelvloer. Om nog maar niet te spreken van de sterk wisselende smaak op de ene of andere dag of zelfs tussen de aardbeien in het zelfde doosje. Stuk voor stuk zaken die je ergens in het proces moet kunnen beïnvloeden. Niet de makkelijkste vraagstukken om op te lossen, want je loopt geheid weer tegen de bestaande structuren aan die het druk hebben met vissen in het slagveld van de overbeviste Red Ocean.
.
Door aan zowel productinnovatie als procesinnovatie veel aandacht te geven kun je uiteindelijk een concept creëren met hoge klantwaarde. Maar ook met waarde voor de ondernemers en dat moet, want zonder ondernemersperspectief is het concept niet duurzaam.
.
Zo, dan weet u nu weer iets meer van hetgene waar ik energie van krijg. Leuk om de komende tijd over verder te stoeien en dan natuurlijk oog nog ff uit te voeren.
.
Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,
groeten van Jan
.
P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes, doe alsof u thuis bent op ons aardbeienbedrijf.


2 opmerkingen:

Peter van Zeijl zei

Jan je bent opnieuw buskruit aan het uitvinden Ik heb dit soort ervaringen al van 1994 en heb ook manieren om hier mee om te gaan! Laten we van eens van gedachten wisselen.

Jan Robben zei

Peter, graag. In januari lijkt me dat een goed idee.