Weekblog week 33 - 2012 (12 t/m 18 augustus)

Het is dezer dagen ook heet in het aardbeienveld. De meest rechtse aardbei ziet er wat roze-achtig uit. Hij ligt dan ook bijna te koken. De aardbei ziet er nog wel gaaf uit zo, maar onder het huidje was er reeds sprake van een jamachtige structuur. 

Deze Flair aardbeiplanten verhuisde ik afgelopen donderdag naar de Floriade, compleet met de rijpe aardbeien eraan. Tegen de middag was alles alweer geplukt door de vele bezoekers.

Ik vroeg Huis van de Smaak gastvrouw Anouk of ze de Flair aardbeien even wilde keuren. Daar ging ze graag voor op haar hurken. 

Ze wisten dat ik kwam......Goed voorbereid door activiteitenbegeleidster Corina van verzorgingshuis Sint-Joris in Oirschot

De zaal zat dan ook goed vol en ze aten met zijn allen in een uur tijd 25 kilo goed rijpe QQQ aardbeien op. Het was genieten en dat werd beloond met meerdere keren applaus en een 'Lang zal hij leven' voor mij. Hartstikke leuk!

Als er één woord is wat deze week boven alles uitdrijft is het wel het woord ‘proeven’. Ik mocht zelf een pilotversie van niet minder dan Strawberry-Margaritaijs proeven. Het is een variatie op het vorig jaar door culinaire eetschrijverlijke vriend Gerrit Jan Groothedde gecreëerde Margaritaijs. Behalve dat er ietsje minder vet in de aardbeienvariant zit, zeggen de eerste proevers dat het ook bijzonder lekker is, zo niet nóg lekkerder dan de standaardversie zonder aardbeien. Tsja, het is een bevroren product en er zijn warenwettelijke eisen voor hoe je zoiets dan moet noemen en daarom heet het ijs. Maar denk niet, als je jezelf overgeeft aan een portie Strawberry-Margaritaijs, dat je de miljoenste versie van een doorsnee ijsje eet, wat zo weer even aan het assortiment van menig ijssalon kan worden toegevoegd. Nee, het zou de ijssalon al uitdrijven voordat het geschept is. Het smelt namelijk al bij 8 graden onder nul….en niet onbelangrijk te vermelden, het is niet voor kinderen, maar een volwassen ijsje met een procent of 6 alcohol erin.

Wel eens een Margaritacocktail op? Dan weet je dat je daar een heel stuk meer voor betaalt dan voor een doorsnee glas wijn. Dat is ook zo bij het Strawberry-Margaritaijs. Voor goede aardbeien betaal je ook meer dan voor middelmatige (althans dat zou moeten) en voor een Mercedes betaal je meer dan voor een Panda. Het is telkens een keuze waar je voor staat. Wil je eens een keer echt genieten, goed voor de dag komen bij dinergasten of een herinneringswaardig evenement hebben, dan wil je gerust eens kiezen voor de top van de markt, want dat is het. Heel leuk vind ik het dat Gerrit Jan mijn smaakaardbeien in de definitieve versie van zijn ijs wil hebben. Ik ben deze week met vijf door mij geselecteerde rassen aardbeien naar Almere getogen, zodat alleen de lekkerste aardbei gebruikt gaat worden. En werkelijk waar, het eten van het Strawberry-Margaritaijs op zich is al een genot, maar dat het een avondvullende smaakherinnering zou worden was boven mijn verwachting. Dus duur? Nee, als je het zo bekijkt zeker niet.  Met spanning kijk ik uit naar de versie met de allerbeste aardbeien erin. Woensdag proeven we weer..mjam!

Een andere proeverij was hier op het grasveld tegenover ons aardbeienveld. Aardbeienvrienden en studenten van de Aardbeienacademie van het eerste uur waren op bezoek en ik liet ze van elf rassen de aardbeien proeven. Dan zie je toch wel dat smaken duidelijk verschillen en de voorkeuren op verschillende rassen vielen. Ik kreeg de vraag of en hoe ik al die rassen toch uit elkaar kan houden. We deden een soort van ‘Wedden Dat’. Mijn gasten zochten drie uiterlijk vrijwel identieke aardbeien uit de elf uitgestalde doosjes. Aan mij was het de taak om de juiste naam bij de gekozen aardbeien te noemen. Ik vond het al knap dat ze die drie gelijk uitziende aardbeien al gevonden hadden, maar ik raadde ze alle drie. Trots natuurlijk…Het was overigens genieten toen de kinderen hun eigen doosje aardbeien mochten plukken. In een mum van tijd hadden ze wel zes doosjes QQQ aardbeien  bij elkaar. Wát een plezier!

Daags naderhand ging het proeven verder. Nu waren de mensen in de Oirschotse zorginstelling Sint Joris aan de beurt. Als welkome verkoeling kwam ik de volle zaal ouderen trakteren op lekkere aardbeien, al dan niet getooid met een toef slagroom of ondergestofd met poedersuiker. Ter ere van de Floriade hebben we als aardbeiensector het initiatief genomen om iets voor Alzheimer patiënten te doen. Dan kom je natuurlijk automatisch bij zorginstellingen uit. Zolang de Floriade duurt, 26 weken dus, schenken we elke week ergens in Nederland aardbeien in een verzorgings- of verpleeghuis. Alles over deze actie kun je lezen op de website van Hollandse Aardbeien.

Dat er nog tijd voor was….Behalve de aardbeienpluk heb ik deze week ook nog veel planten vervangen in de aardbeientuin bij het Huis van de Smaak op de Floriade. Het is onderhand de laatste keer dat daar geplant is, want over 50 dagen is de Floriade 2012 alweer gedenkwaardige historie.  De jamvoorraad moest ook worden aangevuld, dus met enkele ketels jam koken hebben we nog een extra bijdrage geleverd aan de hitte. Aardbeienjam van Honeoye en van Korona gaan het snelst weg hier. Niet ten onrechte, want dat zijn nou eenmaal erg lekkere rassen. Of zoals eetschrijver Gerrit Jan het deze week nog zei: ‘schofterig lekker’. Hij constateerde trouwens dat mijn leven er nu heel anders uitziet dan enkele jaren geleden. Daar heeft hij zeker gelijk in en ik verlang er ook echt niet meer naar terug. 

Hoe de toekomst er na de Floriade voor me uit gaat zien is nog een beetje koffiedik kijken. Ik heb wel ambitie om mijn kennis en kunde op het gebied van ambassadeurs kweken in te gaan zetten voor anderen. De Floriade was ook écht mijn ding. Nu nog een manier vinden dat ik daar ook van kan leven….

Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,

Groeten van Jan

P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof je thuis bent op ons aardbeienbedrijf!