Het was een bijzonder en onvergetelijk 2012

Mijn 2012, zoals ik het beleefd heb.

Vanaf het begin van het jaar tot begin oktober heb ik met heel veel plezier meegewerkt aan het Huis van de Smaak. Euforisch waren we toen we de Floriade Award gewonnen hadden voor het beste paviljoen. Na zoveel maanden 'ervoor gaan' bouw je toch een vriendschappelijke band op met heel veel mensen. 88 keer ben ik naar de Floriade gereden. Jammer dat het voorbij is, maar de herinneringen zijn warm.

Hét hoogtepunt qua ontmoetingen dit jaar was natuurlijk die met de familie Van Oranje. Kroonprins Willem-Alexander liet ik proeven van de heerlijke Lambada aardbeien die collega Peter van de Ven had meegenomen. We keuvelden wat over de verschillende aardbeienrassen en hoe die toch allemaal aan hun verschillende namen kwamen. 

Met prinses Máxima sprak ik ook een tijdje. Zij was zeer geïnteresseerd in de aardbeien en we bespraken onder andere de situatie van haar eigen aardbeiplanten in de tuin. Naar ik van haar begrepen heb is de fut een beetje uit die planten. Zo kwam het gesprek natuurlijk op de Aardbeienacademie en het kroonprinselijke paar kreeg o.a. van verschillende rassen aardbeiplanten mee naar huis. Ik droom er nog van om in Wassenaar een zomerkoninklijke tuin aan te komen leggen.

Sinds enkele jaren ben ik steeds meer gaan beseffen dat als je iets wil bereiken, dat je jezelf dan moet omringen met gelijkgestemden. Als je jezelf daarvoor open stelt en besluit om niet meer aan dode paarden gaat lopen te trekken, dan komen die gelijkgestemden vanzelf op je pad. Ik praktiseerde hiermee dus al een tijdje, maar de op mijn pad gekomen Aldith Hunkar deed het me pas echt goed beseffen. Zij noemde het POCA (People Of Common Attitude). Op de foto twee van die gelijkgestemden. Aardbeiencollega Marcel Dings, die de dingskes voor elkaar krijgt en QQQ die ik heb ontmoet toen we allebei betrokken waren bij het vervullen van een hartenwens van een ziek kind. 

Met echtgenote Bea ging het twee jaar geleden niet zo goed. Een enge ziekte trof haar, maar ze lijkt er gelukkig grotendeels van te zijn hersteld. Hoewel zo'n gebeurtenis een grote impact heeft, maakt het je makkelijker om grote knopen door te hakken. Je leert vanzelf meer te relativeren. Hier was Bea mee in actie op de Floriade. Tegenwoordig lijkt ze steeds meer een beroeps mantelzorger. Zowel bij mijn zorgbehoevende ouders, als voor haar revaliderende moeder is ze de helpende hand. 

De steeds aanhoudende stroom mensen die aardbeien wilden proeven, verhalen wilden horen en wilden zien wat je allemaal met aardbeien kunt doen heeft grote indruk op me gemaakt. Volgens veel mensen hadden 'wij' de langste wachtrij van de hele Floriade. In de weken dat wij er met de aardbeienstand stonden passeerden gemiddeld zo'n 10.000 mensen per dag onze aantrekkelijke stand. QQQ zorgde uiteraard voor extra aantrekkelijkheid met haar culinaire aardbeiencreaties.

Heel vaak kwamen er hoge gasten uit binnen- en buitenland op bezoek bij de Floriade. Die deden in de meeste gevallen ook het Huis van de Smaak aan. Zo ontvingen we onder andere een prinses uit Thailand, de ambassadeur van Israël, televisiepersoonlijkheden en politici. Op een regenachtige zondag ontving ik er onze oud-premiers Ruud Lubbers en Wim Kok, die samen met hun oud-ministers en staatssecretarissen aardbeien kwamen proeven. Erg gezellig was het om eens met die mensen van gedachten te wisselen.

Heel bewust hadden we de aardbeienpresentatie op de Floriade zo ingericht dat het zoveel mogelijk 'beleving' zou worden. Nou, dat hebben we geweten, maar we hebben er ook geen seconde spijt van gehad. Wat was het prachtig om al die naar aardbeien zoekende mensen de hele dag te kunnen observeren.  Vrijwel geen aardbei heeft de kans gekregen om helemaal rijp te worden, of hij moest zich goed verstopt hebben. Vaak knoopte ik zelf gesprekjes aan, maar nog vaker begonnen mensen zelf iets te vragen. Of ik hoorde ze samen ergens over praten en dan haakte ik erop in. De meest gehoorde opmerking was wel, dat ze verbaasd waren dat er zoveel verschillende aardbeien zijn. 

Het ontvangen van persoonlijke gasten was ook steeds een plezierige bezigheid. Daarvoor nam ik dan een picknickmand vol aardbeien mee om iets te kunnen laten proeven. Zodra de aardbeien op de tafel kwamen werd het een drukte van belang en was er van de privé-ontmoeting geen sprake meer. Maar dat was nooit een probleem. Ook mijn gasten vonden het wel leuk om mee te maken.Eén keer werd de mand zelfs achter mijn rug om leeggeroofd, terwijl mijn gasten verbijsterd toekeken. 

In het voorjaar was ik eens in Amsterdam. Ik mocht daar met twee Strawberrytrees optreden bij een benefietavond voor KiKa. Van tevoren hoorde ik al dat Joan Collins (alias Alexis van Dynasty) ook zou komen. Er mochten geen foto's gemaakt worden en de beveiliging leek nog wel uitgebreider dan die bij ons kroonprinselijk paar. Bij haar binnenkomst werd iedereen aan de kant geduwd door de beveiligers, ik ook. Mevrouw Collins moest echter langs mij en met een collega die er was sprak ik af om toch te proberen een foto te maken. Op het moment dat de filmdiva voorbij kwam trok ik de stoute schoenen aan en stapte op haar af. Verscholen achter een pilaar maakte mijn collega toen deze foto. Twee dagen later was de foto te zien bij RTL Boulevard. Die hadden hem waarschijnlijk van mijn twitter geplukt. 

Hoe mooi kan het lopen soms. Toen ik de Aardbeienacademie begin 2011 oprichtte was weervrouw Marjon de Hond één van de eerste die zich meldde en aardbeiplanten bestelde. Ik herinner me nog wel dat ik bij het versturen dacht van 'hee, zo heet die weervrouw ook', maar sloeg er verder geen acht op. Ruim een jaar naderhand kwamen we elkaar tegen via twitter en toen viel het kwartje. We hebben inmiddels al een paar keer samengewerkt aan een project en zijn dikke vrienden geworden. 

Geweldig was het om mensen die zorg nodig hebben blij te mogen maken. Tijdens het evenement Aardbeien voor Alzheimer waarbij ik het verzorgingshuis in Oirschot trakteerde op aardbeien hoorde ik dat er ook een grote plaatselijke groep mensen met De Zonnebloem naar de Floriade zou gaan. Samen met de aanwezige koks en gastvrouwen in het Huis van de Smaak heb ik toen 120 mensen voorzien van een heerlijke zachtfruitsmoothie. En dat ging er met het warme weer van toen goed in.

In het voorjaar kwam meesterkok Angélique Schmeinck het academisch aardbeienjaar op de Aardbeienacademie openen. Ze was toen al bezig om het boek Smaakvrienden Fruit te schrijven en lichtte alvast een tipje van de sluier op. Het boek is echt fantastisch geworden en ik ben ook heel trots dat ik een paar pagina's ervan mee heb mogen invullen. In juni kreeg ik op de Floriade een keer een MiniTree van vriend Han Fleuren, onder de voorwaarde dat ik hem aan iemand anders zou geven. Onderweg naar een andere bijeenkomst, zat ik te bedenken aan wie ik het boompje zou geven. Ineens zoefde Angélique me voorbij op de snelweg. Ik zocht op mijn mobiel even haar adres op en reed haar achterna. De MiniTree had zijn bestemming bereikt. Het was voorbestemd, want die gunde ik het echt.

Een mooi, letterlijk hoogtepunt was de ballonvaart die ik samen met mijn dochter Sabine mocht maken met de CuliAir. Op uitnodiging van Angélique Schmeinck maakten we op een zeer winderige avond in mei een onvergetelijke ballonvaart, compleet met in de ballon gegaarde top-maaltijd. En bij het dessert waren natuurlijk aardbeien die ik had meegenomen. Angélique is super creatief, ze volgde dezelfde Deskundigheidsopleiding Creatief Denken die ik ook gevolgd heb. Mijn Strawberrytree is een van de resultaten daarvan. 

Na de grote stap die we in 2010 gezet hebben door met de grootschalige productie van aardbeien te stoppen, is er eind 2012 weer een redelijk grote stap gezet. Ik ga me op het bedrijf in Oirschot helemaal focussen op de Aardbeienacademie. In 2013 is het de bedoeling dat het hier vooral een ontmoetingsplaats gaat worden van mensen die iets willen leren over aardbeien en wellicht aanverwante zaken en die tegelijkertijd een leuke dag willen hebben. De grootste keuken die in het Huis van de Smaak in gebruik was, zal binnenkort op de Aardbeienacademie weer worden opgebouwd. In de loop van januari zal het programma voor 2013 op de website van de Aardbeienacademie staan. 

Nou mensen, ik sluit dit jaar af met een welgemeende dank aan iedereen die betekenis voor mij en ons gezin heeft gehad. Het zijn voor menigeen roerige tijden en ze gaan ook mij niet in de koude kleren zitten. Dilemma's zijn er meer dan genoeg. Ik heb de afgelopen jaren ervaren dat knopen doorhakken soms buitengewoon moeilijk is, maar als ze eenmaal zijn doorgehakt, dat het ook weer ruimte geeft voor vrienden en nieuwe energie om verder te ondernemen. 

Iedereen een gelukkig, succesvol, ondernemend en vooral gezond 2013 toegewenst. 

Groeten van Jan