Op de Soestermarkt vond een leuk aardbeien-evenementje plaats. Plantenkweker en nieuwe-rassen-veredelaar Flevoplant was er ook, om naar de consument te luisteren en vijf potentiële nieuwe aardbeienrassen te laten proeven.
Ik was er ook weer bij en mocht even poseren voor de 'truck' van NieuwVers, één van de organisatoren, naast Willem & Drees en Soestermarkt.
De in onze schuur uitgebroede zwaluwen krijgen inmiddels vlieglessen en worden vanuit de lucht bijgetankt.
Heel mooi om te zien.
Pfff......plakweer, maar ideaal weer nu voor pas gestekte aardbeienstekjes, dat dan weer wel. Rond deze tijd van het jaar was het al jarenlang hectisch op het aardbeienbedrijf, vanwege de plantjes die gestekt moesten worden. Mooi werk altijd als het klaar is, ware het niet dat ik zelf nu niets te stekken heb. Dat besteed ik voortaan uit. Afgelopen week sprak ik overigens collega's die zich zorgen maakten over de hoeveelheid beschikbare stekken. Het koude voorjaar laat nog steeds zijn sporen na, ook al vallen de mussen nu van het dak. Misschien is het wel weer eens een keer goed dat er een flink tekort is aan plantmateriaal. En als het aantal planten er wel is, maar later gestekt of geplant wordt dan dat het de bedoeling was, dan zou dat wellicht volgend jaar een beetje positieve reuring in de aardbeienmarkt kunnen brengen. We wachten het af.
Hoewel ik het niet druk heb met stekken, is de week toch weer goed opgevuld met bezigheden. De aardbeienpluk nam weer wat toe door het warmere weer en tussendoor vermaakte ik me onder andere met het inmaken van groene walnoten en courgettes. Tsjonge, wat kunnen achttien planten snel een hoop courgettes produceren. Maar goed, dan hebben we komende winter ook nog wat te eten. Het plukmoment van de sperziebonen komt overigens ook met spoed naderbij. Ach ja, de dagen zijn lang en 's avonds een uurtje in de moestuin bezig zijn is lekker relaxed.
Deze week heb ik ook heel wat afgekletst over aardbeien. Behalve dat ik hier elke dag een kort stukje schrijf over wist-je-datjes kwam ook Felix Wilbrink van De Telegraaf op bezoek. Hij zou die dag toch al gekomen hebben omdat toen de finale van de verkiezing van de Beste Aardbei van Nederland zou plaatsvinden. Die ging niet door wegens gebrek aan telers die mee wilden doen. Zowat een hele middag hebben Felix en ik elkaar bezig gehouden met babbelen en proeven. Aanstaande zaterdag staat het in de krant, al is de insteek van het artikel de aardbeienjamproeverij waar ik in het proefpanel zat. We zullen het zien.
In plaats van die verkiezing werd er op de Soestermarkt een alternatief evenementje georganiseerd. Daar was ik gisteren ook van de partij. We lieten de bezoekers aardbeien van verschillende rassen proeven en van verschillende telers. Het verhaal vertelden we erbij. Echt, het marktje met uitsluitend passievolle ondernemers omvat ongeveer vijftien bij vijftien meter, maar de hele ochtend stonden mensen in de rij om te proeven én om te kopen. De mensen kwamen in groten getale voor de experience, maar gingen allemaal naar huis met aardbeien van het ras wat ze het lekkerst vonden, zolang de voorraad strekte.
Een collega die onder andere Lambada's had meegenomen, baalde dat hij er thuis niet meer had ingeladen. Via het reguliere kanaal zijn ze tegenwoordig aan de straatstenen niet kwijt te worden, althans niet voor een eerlijke prijs. Daar in Soest vlogen de Lambada's als warme broodjes over de toonbank, nadat de mensen hadden kunnen proeven. De potentiële liefhebbers zijn er dus wél, maar die wordt dankzij het reguliere circuit iets onthouden. Een collega die aardbeiplantenkweker is stond er met vijf nieuwe rassen. Over sommige nieuwelingen waren de bezoekers lyrisch. Joekels van aardbeien, die ontzettend lekker smaakten, dat was toch wel helemaal tegen het vooroordeel in.
We spraken er gisteren ter plekke al over. Dit soort publieksactiviteiten zouden we vaker moeten doen. Vaker? Ja, in principe elke dag ergens in Nederland als het aan mij ligt. Een soort Lekkerste Aardbeien van Nederland Roadshow. Laat de mensen verschillen proeven, vertel erover, vermaak de mensen met mooie aardbeienverhalen en iedereen gaat met zijn voor die dag favoriete aardbei naar huis. Telers die iets bijzonders telen, daar trots op zijn en vastlopen in het gangbare circuit zouden daar allemaal bij aan kunnen sluiten.
Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,
groeten van Jan
P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof je thuis bent op ons aardbeienbedrijf!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten